12 / De storm van 17 mei 2016

De voorjaarsvakantie is in volle gang, deze meimaand. Prima weer en het leven lacht iedereen toe. Nou iedereen; ik zit in de tuin en kan alleen maar denken aan een verschrikkelijk toekomstbeeld: volgend jaar windturbines achter ons huis. Weg natuur, vredigheid en leefbaarheid. Hebben we daar zoveel tijd en energie ingestoken? Chienny en ik hebben met name gekozen voor dit huis, omdat het afwijkt op alle fronten: een oud en tegelijkertijd nieuw huis, modern en klassiek, met een enorme tuin. Een tuin die alleen maar uit gras bestond, en waar nu overal planten staan. Daarnaast dient zich ieder half jaar een nieuw zwerfkat aan, die opgelapt wordt, en waar we vervolgens bij de dierenarts de chip laten controleren om te zien wie zijn echte baasjes zijn. Keer op keer blijkt het adres niet te kloppen, is het telefoonnummer vervallen en hebben wij er weer een nieuw familielid bij. De teller staat nu op vier en ze zijn verzot op de tuin: een ideale speeltuin. Dat zou ook veranderen met windturbines. Als ik er al niet meer in zou gaan zitten, wat zijn de effecten op die arme beesten? En zo betrap ik me iedere dag op minimaal tien van dit soort gedachten. Wat als? Hoe komen we hier weg? Hoe houden we dit tegen? Zeer ongezond. Het beheerst ons leven teveel. Zelfs op vakantie zijn we bezig met windturbines.

Gelukkig kunnen we er ook regelmatig om lachen. De cynische humor van Chienny houdt me op de been, vooral als hij roept: “molen bij?”, als we Chinees gaan halen, of spontaan “daar bij die molen”, begint te zingen als we weer zo’n kreng passeren langs de snelweg. Het meest krijgt hij me toch aan het lachen, als ik roep dat het bord te koop de tuin in gaat, met zijn antwoord: “villa te koop met uniek molenzicht voor de liefhebber.”

Waar we ook plezier aan beleven zijn de inspreekteksten bij Gewest Zuid en de Volksbijeenkomsten in Teut-city. De Randdijkers zijn niet alleen bekend geraakt, maar zelfs berucht bij onze overheid in gewest Zuid. Inmiddels hebben we een rolverdeling aangenomen, waarbij ik als eerste woordvoerder optreed, omdat ik lekker fel kan zijn en in staat ben snel te praten. Dat snelle praten is noodzakelijk, want als burger heb je vijf minuten om je verhaal uiteen te zetten, en dan is het klaar. Waar de overheid ook goed in is tijdens je inspraak volgens democratisch recht: je halverwege onderbreken, en vragen of je op de tijd let. Veel mensen raken hierdoor in verwarring, en dat is precies de bedoeling van de Wijze Leiders en hun Volksbeschermers. Ik heb dus ontdekt dat ik niet alleen een snelle spreker ben, maar onverstoorbaar en glashard kan zijn, ook al voelt dat van binnen anders. Thuis wordt dan nog wat geoefend met de stopwatch, en Justus en Chienny schaven de tekst nog wat bij. De ergste dingen worden er lachend uitgehaald. Zo beleven we er toch nog wat plezier aan en leer je spelenderwijs weer wat nieuws over jezelf.

Chienny is inmiddels uit het bestuur van de Randdijkers gestapt, omdat hij besloten heeft zich meer te gaan verdiepen in de nieuwe trechterwindmolen – Invelox – waar hij een paar maanden geleden mee in aanraking kwam. Om alle schijn van belangenverstrengeling met RanddijkTegenWind en deze alternatieve windturbine te vermijden, is dit een logisch besluit van Chienny.

De invelox is een Amerikaanse uitvinding, waar een grote trechter (of Vuvuzela) de wind binnenin opvangt en versnelt, zodat er energie kan worden afgevangen. Het zou een ideale oplossing voor duurzame energie in drukbevolkte en natuurgebieden kunnen zijn, waarbij ook vele vogels gespaard blijven in tegenstelling tot de reguliere windturbine die ook wel eens cynisch de ‘vogelversnipperaar’ wordt genoemd. Deze trechterwindmolen veroorzaakt namelijk geen geluid- en slagschaduwoverlast, en is ook maar veertig meter hoog. Dat is nogal een verschil met de klassieke windturbine, die met de dag hoger wordt, omdat ze anders niet meer rendabel is en met een nog grotere overlast tot gevolg.

Chienny is dolenthousiast en legt contact met de licentiehouders in Nederland, om te kijken wat de mogelijkheden zijn. Dat Chienny nu uit het bestuur wegvalt, betekent natuurlijk niet dat hij uit ons krachtenveld is. Met mij in huis is dat onmogelijk. We vinden het gewoon beter, dat hij geen belangen meer heeft in de Stichting RanddijkTegenWind. En dus pakken Justus en ik voornamelijk de boel verder op.

Begin mei verschijnt er als donderslag bij heldere hemel een stuk in de regiopamfletjes over het voorstel voor de nieuwe, alternatieve windmolenlocatie in Teut-city. De Wijze Leiders hebben één locatie voorgesteld: in de buurt van de spoorlijn in Teut-city, vlakbij het Tuttelkerkje, een toeristische trekpleister voor de Teuticitiaanse bevolking. Van álle, realistische locaties die direct beschikbaar én geschikt zijn, kiezen ze uitgerekend deze. Bij het ‘nostalgische’ Tuttelkerkje, pal naast Slaapdam, het rangeerterrein en middenin de weilanden. U zult denken: dat klinkt goed. Niet naast duizenden bewoners aan een drukke weg en rivier, temidden van risicovolle industrie, maar ergens in the middle of nowhere, waar een windturbine geen ‘kwaad’ kan. Tja, dat zou je in eerste instantie denken. Maar nadat Chienny en ik snel de fiets hadden gepakt om dit gebied te inspecteren, wordt onze angst, maar vooral achterdocht bevestigd.

Het zou een geschikte, alternatieve locatie kunnen zijn voor windturbines: ruimte en geen directe huizen. Maar… op iedere paal langs het fietspad hangt al een geplastificeerd pamflet ‘Red ons Tuttelkerkje’ en ‘Red ons stiltegebied’. Nog geen dag, nadat de Wijze Leiders hun nieuws bekend hadden gemaakt, dat dit de meest geschikte locatie was van heel Teut-city om windmolens te plaatsen, hangt het al stampvol met verzetstekens. De woorden van de Wijze Leiders in de krant: “Veel beter geschikt dan Randdijk,” vinden de bewoners in het ‘stiltegebied’ bij die Tuttelkerk dus niet, en ze zijn wel heel snel op de hoogte en gegroepeerd tot actiecomité. Als gevolg van het achter gesloten deuren vergaderen van de Volksbeschermers en Wijze Leiders in april misschien?

Waarom hebben de Wijze Leiders niet gekozen voor het westelijke gedeelte van de Loosberg? De eerdere locatie voor windturbines, naast de waterzuivering, aan de rivier, waar niemand er last van heeft? Of, zoals ook in eerdere rapporten, en ook nu weer prima uit de bus kwam: bedrijventerrein de Boeiplaat, pal aan de snelweg en geen huis binnen de 500 meter. Waarom daar niet? Omdat Teut-city daar nog kavels moest zien te slijten, en ondernemers niet dol zijn op windmolens naast hun bedrijf? Dan zou de grond minder geld opleveren?

Hoe is het mogelijk? Dit is toch echt te doorzichtig! Een locatie, waarvan je op voorhand weet dat de Volksbeschermers, waarvan er velen in dat gebied wonen, nooit ja tegen zullen zeggen. Dat is immers al besloten met deze keuze. Er is dus geen keuze eigenlijk. Ja, de keuze dat Randdijk gewoon blijft staan. Onze voorspelling dreigt echt uit te gaan komen. Allemaal democratisch en transparant in het vat gegoten door onze Volksbeschermers en Wijze Leiders. Wat een farce. Verslagen zitten we aan tafel met de rest van de Randdijkers. Wat moeten we hier in vredesnaam tegenin brengen? De waarheid, besluiten we. Laten we nogmaals de feiten en de waarheid naar voren brengen volgende week, tijdens die ongetwijfeld drukbezochte Volksvergadering over de alternatieve locatie voor windenergie in Teut-city. Er moet toch wel een iemand tussen zitten die zichzelf als Volksbeschermer niet meer recht in de spiegel aan kan kijken, als hij of zij dit laat gebeuren? Met alle feiten en bewijzen op tafel.

De voorbereidingen en tussendoortjes

Opnieuw inspreken tijdens die Volksvergadering op 17 mei. Ik begin er zowel geroutineerd in te worden, als de balen van te krijgen. Inspreken. Een paar weken daarvoor had ik een telefonische waarschuwing van de lakei van de Opper Leider gekregen: “te vaak in willen spreken kan wel eens tot een weigering gaan leiden.” Perplex ben ik. In het ‘democratische’ Lage Landia krijg je plompverloren te horen, dat je zelfs die vijf minuten spreektijd niet meer krijgt, als je te lastig wordt in de ogen van de overheid. Gelukkig werken ook mijn blafspieren de laatste tijd weer op volle toeren, en meld ik de dame in kwestie ijzig, dat ze over die limiet aan spreektijd per jaar, dan maar even een wettelijke bepaling mag overleggen. Bij mijn weten bestaat deze namelijk niet. Daarop krijg ik geen antwoord. Vervolgens heb ik dit feit – de ‘strippenkaart’ voor inspreken is bijna vol – nog even vermeld in een inspraak, waarbij wat reuring ontstond onder de Volksbeschermers. Mooi. Dat gebeurt geen tweede keer meer. Over Bananenrepubliek gesproken.

Wat gaan we zeggen op 17 mei? En ervoor? We moeten de Volksbeschermers toch echt aan het verstand zien te brengen, dat dit spel echt niet kan worden gespeeld. Het ligt veel te veel voor de hand dat dit doorgestoken kaart is. Dat schrijven we ze dus maar weer rechtsreeks, door middel van een open brief en in de pamfletjes. We krijgen nul reactie. Helemaal niets. Het is toch om treurig van te worden.

Een ander ‘tussendoortje’ is de Stalker. De stalker draait inmiddels ook weer overuren met zijn giftige acties. Op Facebook, in de pamfletjes. Hij laat geen weg ongemoeid om ons te beschimpen. De verwijzingen naar onze woningen op zijn website staan er nog steeds op, ondanks de aangifte. Met een schriftelijk verzoek om ze per direct van de site te halen, gaan Justus, Chienny en ik als wanhopige actie naar zijn woning: een flat vlak achter ons huis. We besluiten Chienny het hele bezoek te laten filmen, zodat de stalker achteraf geen valse beschuldigingen van bedreiging of wat dan ook kan indienen. We zouden kalm blijven en puur zakelijk. Hij moet ons schriftelijke verzoek om zijn website aan te passen in ontvangst nemen en uitvoeren. Anders gaan we naar rechter.

Het is nog een hele toer om de flat binnen te komen. Gelukkig gaat er uiteindelijk iemand naar buiten, zodat we naar binnen kunnen glippen. We gniffelen: wat een gedoe om zo’n Stalker tot de orde te roepen. Alsof we niets anders te doen hebben. Justus en ik bellen aan. Ik heb de brief in mijn handen. We weten dat de Stalker thuis moet zijn; we hebben de gordijnen van de slaapkamer zien bewegen. Maar de deur gaat niet open. Nog maar een keertje bellen. Opeens wordt het gordijn opengerukt en daar staat hij: de Stalker. Gekleed in zijn keurige badjas begint hij te schreeuwen, dat we op moeten hoepelen. Chienny staat verscholen aan de zijkant. Ik blijf kalm, zoals afgesproken, en antwoord terug, dat hij alleen maar even de brief in ontvangst hoeft te nemen. Na lang wachten en blijven volharden in ons verzoek, doet hij eindelijk de deur open, nog steeds in badjas.  Chienny start het filmen en ik vraag hem officieel of hij de brief in ontvangst kan nemen met ons verzoek om verwijdering van de foto’s en verwijzingen naar onze woningen. De stalker gilt mij toe, “dat hij nooit zal doen, omdat hij in zijn recht staat.” Vervolgens slingert hij ons nog van alles naar ons hoofd, maar we blijven kalm. Ik begrijp dat ik de brief niet kwijtraak op deze manier. Dan maar afronden en melden dat hij de brief in zijn brievenbus aantreft met het verzoek om actie te nemen. De Stalker buigt zich opeens voorover en ziet Chienny met de telefoon in zijn hand. “Ik word gefilmd door dat ventje; ik doe aangifte,” roept hij woest. De hele situatie wordt steeds complexer en hilarischer. Ik krijg bijna de slappe lach. Wegwezen. We hebben genoeg op film staan om te bewijzen dat wij keurig en beleefd zijn gebleven, en we mikken de brief in zijn brievenbus.

Buiten komen we niet meer bij van het lachen om dit hele gedoe. Een Stalker van dik 65+ in zijn badjas aan de deur, die Chienny een ‘ventje’ noemt. Chienny glimt van trots; hij is bijna 60 en wordt nog ventje genoemd. Na het lachen slaat de irritatie weer toe. We zijn er immers niets mee opgeschoten. Eerst een aangifte dan dit verzoek. Als laatste poging moet de wijkagent worden ingeschakeld, om op de Stalker in te praten, want zelfs een betonblok is flexibeler dan deze oude, verbitterde man.

We hebben geluk. De wijkagent heeft tijd en gaat bij de Stalker langs. Binnen een paar dagen zijn de foto’s van de Stalker’s website verdwenen, inclusief de pijlen waar onze huizen te vinden zijn. De giftige stukjes over RanddijkTegenWind staan er nog, maar dat is zijn zaak. Daar gaat het ons ook niet om; wel om onze privacy en veiligheid. Was het nu eindelijk afgelopen? We hopen van wel. Dit soort ‘tussendoortjes’ kosten ons namelijk teveel tijd en energie.

De Volksvergadering in Teut-city

Eindelijk is het 17 mei. Ik heb me aangemeld om in te spreken en krijg van de Lakei van de Opperleider te horen, dat de kans bestaat dat de spreektijd wordt ingekort, afhankelijk van het aantal insprekers. Ruim van tevoren zal mij gemeld worden dat ik korter moet inspreken, omdat er veel te veel insprekers zijn voor dit onderwerp. Dat is niet gebeurd, zodat ik mijn inspraak niet in hoef te korten, en we vertrekken met alle Randdijkers ‘s avonds naar het Huis van de Wijze Leiders voor het uur van de waarheid. Het is bomvol in de zaal als we binnenkomen. De lijst met insprekers is lang: vijftien stuks. En bij aanvang meldt de Voorzitter dat de spreektijd met 1 minuut wordt ingekort; voor iedereen. Ik verschiet van kleur. Verdorie. Op het laatste moment. Ik had het kunnen weten, bedenk ik me. Nu moet ik ter plekke mijn tekst inkorten, in de herrie van iedereen om me heen. Ik ga als een gek aan de slag, zodat ik ook nog de andere sprekers kan aanhoren. Gelukkig ben ik een van de laatsten. Voor mij is nog Caesar. Caesar van de participatiemolen in Schaapcity. Wat moet die nu hier?

Het overgrote deel van de insprekers zijn bewoners uit de buurt van het Tuttelkerkje, en uit Slaapdam. Met hartverscheurende verhalen over het mooie natuurgebied dat zou verdwijnen door de komst van windmolens. Bedreiging van de authentieke, oude kerk. Vernietiging van zeldzame vleermuizen. Het einde van toeristen in dit rustige gebied. Ik sta met open mond te luisteren naar deze beweringen. Hadden wij niet ook een mooi, authentiek kerkje in Fatum staan. Hadden wij geen recht op rust in Welgesteld? Rust, die al teniet wordt gedaan door de almaar groeiende luidsoverlast van de bedrijven en de scheepvaart op Randdijk. Niemand rept met een woord over de locatie Randdijk, die is afgewezen door ditzelfde Huis, als niet geschikt voor de bewoners en ondernemers. Neen, het pleidooi van al deze mensen is erop gericht om de windturbines uit hun gebied te weren, zoals Slaapdam al eerder heeft gedaan, en met als doel om er dan maar een ander mee op te zadelen. Niemand zegt iets over de locatie Boeiplaat of de Loosberg, die als alternatief kan dienen volgens de onderzoekers. Niets van dat al. Ze preken alleen maar voor eigen parochie. Het is om ziek van te worden. Ik ben aan de beurt. Aan het einde van de rit. Met een hatelijk kijkende groep Volksbeschermers, en zichtbaar verveelde groep Wijze Leiders. Daar is die trut van RanddijkTegenWind, die volledig gaat verliezen vandaag. Je ziet het ze denken.

Vier minuten doorbijten en storm zaaien

Ik haal diep adem en merk dat mijn handen trillen. Van woede. Wat een smerig spel. Ik begin haperend, maar hervat snel. Ik moet mijn boodschap kwijt, al is het maar voor later, om aan te tonen dat dit spel door ons is doorzien en als bewijs kan dienen.

Ik steek van wal over deze door de Wijze Leiders voorgestelde, veel beter geschikte locatie dan Randdijk, maar refereer direct aan het feit, dat er vier geschikte locaties naar voren zijn gekomen in plaats van deze ene, die de Wijze leiders hadden voorgedragen. Ik spreek snel verder:

Daardoor kunnen wij ons helaas niet aan de indruk onttrekken dat deze hele exercitie bedoeld is om dit proces bij gewest Zuid terug te leggen en de eigen regie uit handen te geven, doordat u het vanavond niet kansrijk acht. Ofwel: de verantwoording níét neemt voor dit traject? Had Teut-city niet moeten besluiten in 2014 om helemaal géén windmolens te willen? Of was het willens en wetens, een manier om van Fatum en een stuk van Welgesteld achterstandswijken te maken als het gaat om leefbaarheid, veiligheid en natuur? Het grenst immers aan het industriegebied?

Realiseert u zich dat, met het afwijzen van dit locatievoorstel, Gewest Zuid dan een andere locatie zal kiezen? Wordt het dan alsnog Randdijk, of de Spoorlijn bij het Tuttelkerkje? Of Boeiplaat of de Loosberg West? Of heeft deze laatste juist de beste kaarten om het níét te worden, gezien het voorzitterschap van Wijze Leidster Foxy van het Natuur- en Recreatieschap, met onder andere Wijze Leider Snaky als vice-voorzitter, een aantal Volksbeschermers uit Teut-city, én Wijze Leiders Ratty van Gewest Zuid en Teutcitiaan Plooibroek in het algemeen bestuur? Ondanks dat er geen bezwaren zijn op deze locatie?’

U als Volksbeschermers hebben in december vorig jaar officieel het besluit genomen, dat windturbines op Randdijk niet mogelijk zijn. U heeft dit besluit aan Gewest Zuid gemeld met het verzoek een alternatieve locatie te zoeken in ruil voor Randdijk. U heeft zelfs besloten een toetsingskader met verscherpte eisen voor windturbines voor heel Teut-city op te stellen – zelfs regionaal in te voeren – zodat ook Schaapcity de overlast van haar windmolens niet kan exporteren naar…wéér Randdijk. Op grond hiervan dient u Randdijk dus hard en duidelijk af te wijzen.

Met mijn verhaal wordt de hatelijkheid van de Volksbeschermers er niet minder om. Zelfs door mijn leesbril zie ik het meesmuilende gelach en het ongeïnteresseerde wegkijken.  En ik ben nog niet eens op de helft. Verbeten ga ik door.

Die zogenoemde ‘harde’ toewijzing van Randdijk als gewenste Gewestelijke locatie, is namelijk ook in tegenspraak met het recente antwoord van Gewest Zuid: “De ontwikkeling van windenergie is niet statisch. Tijdens de uitvoering blijkt dat sommige locaties niet haalbaar zijn en andere locaties, die nog niet op de kaart stonden, wel haalbaar zijn. Na de Nota Tornado zijn daarom zowel bij de actualisatie van de Gewestelijke Structuur Visie (GSV) 2012 als in de Verordening Ruimte & Mobiliteit (VRM) 2014 locaties afgevallen dan wel toegevoegd.”

Realiseert u zich de consequenties van uw handelen en besluitvorming? Het hele buitengebied van Slaapdam tot Teut-city is inmiddels ‘kostbaar’ natuurgebied. Waar is dit vastgelegd in de besluitvorming en wanneer?

Wordt Randdijk een beschermd industriegebied? Bent u vergeten dat hier duizenden mensen wonen, die al meer dan genoeg overlast hebben? Waarom woont er geen enkele politicus in het gebied rond Randdijk? Waarom blijft de Loosberg buiten schot? Belangen in Slaapdam? De onderzochte vier locaties die geschikt zijn voor windmolens liegen er niet om: op veel ruimere afstand van veel minder woningen dan Randdijk.

Ik nader de afsluiting en haal diep adem.

Maak uw keuze op basis van de feiten, besluiten, afspraken, verantwoording en vooral integriteit. Niet op basis van eigenbelang, politiek spel en ondeskundigheid is ons dringende verzoek, en verdiep u in de innovaties op het gebied van windenergie zonder overlast, als sleutel tot de oplossing.

Neem uw verantwoordelijkheid en kies de beste – minst ongeschikte locatie – voor de burgers van Teut-city. Dóé iets, anders had u de eigen regie níét moeten nemen in 2014.

Na een onderbreking door de Voorzitter in de derde minuut van mijn inspraak, dat ik op moest schieten, heb ik het gered. Ik heb mijn boodschap kunnen neerleggen. Opgelucht haal ik adem, maar dat is van korte duur. De storm barst los. Ik krijg direct een woedende vraag op mij afgevuurd door een van de Volksbeschermers: “hoe durft u te twijfelen aan onze integriteit”, gilt hij bijna. Schuimbekkend hangt hij in zijn stoel. Ik zal het beeld nooit vergeten. Hij is witheet en verdedigt zijn ‘integriteit’ en die van de zijnen, met hand en tand, tegelijkertijd ontkennend dat er een verband is met het Natuur en Recreatieschap én de besluitvorming door de Wijze Leiders van Gewest Zuid, Teut-city en de Volksbeschermers, om windmolens op de Loosberg niet toe te staan.

Doordat hij zich zo opwindt, blijf ik uiterst kalm. Ik geef aan, “dat ik gewoon de feiten bij elkaar optel en tot deze, voor de hand liggende conclusie ben gekomen, zoals iedereen die gewoon helder nadenkt.  En zijn woede over mijn oproep tot integer handelen, is een oproep en geen beschuldiging.”

Het feit dat hij zich hierover zo opwindt, spreekt voor mij boekdelen. Ik heb een gevoelig snaartje geraakt, en hier zit dus duidelijk de pijn. Een andere Volksbeschermer roept ook iets over mijn verwijzing naar integriteit. En ook hem laat ik in zijn sop gaarkoken. ‘Wie de schoen past, trekke hem aan.’ Voor mij en de rest van de Randdijkers is het duidelijk: hier is sprake van een vies, politiek spel, waar integriteit ver te zoeken is. Hun woeste commentaar bewijst dat ik raak heb geschoten. Het feit dat de hele zaal vol zit met Slaapdammers en Tuttelkerk-aanhangers, bewijst voor mij dat dit hele circus in april achter gesloten deuren is bekokstoofd door de Wijze Leiders en Volksbeschermers van Teut-city.  Door deze locatie voor te stellen, waarvan op voorhand de weerstand was te verwachten en de afwijzing door de Volksbeschermers, is de cirkel rond. Fatum en Welgesteld kunnen barsten. De windmolens zijn hiermee definitief verbannen naar Randdijk en zij kunnen zeggen: “we hebben er via de besluitvorming democratisch en transparant alles aan gedaan om dit te voorkomen.”

Vijf minuten later besluiten de Volksbeschermers inderdaad, dat er absoluut geen windturbines mogen verrijzen bij de spoorlijn in de buurt van het Tuttelkerkje. De Tuttelkerkers en Slaapdammers verlaten kraaiend van plezier het huis van de Wijze Leiders. Ze hebben precies 8 dagen actiegevoerd en worden beloond met goed nieuws: de locatie Randdijk bleef staan voor windturbines. Wij hebben dus bevestigd gekregen wat wij al wisten: dit was de hele opzet geweest. Nu moeten we weer verder met Gewest Zuid; met de Wijze Leiders Ratty en Foxy. Twee stuks maar liefst. Twee, die wij al hebben leren kennen als dubieus in onze ogen. Zeker gezien hun rol in dat Natuur en Recreatieschapje. Daar moeten we dus verder in speuren. Hier zit de sleutel van de ‘transparante’ besluitvorming, oftewel de geurende doofpot. Ook deze zomer zullen we dus weinig van de tuin gaan genieten, begrijpen Justus, Chienny en ik. Het zal nog een hele kluif gaan worden. Dit is een grote brij van belangen, doofpotten en blokkades. Lang leve de democratie. De storm in het huis van de Wijze Leiders is geluwd doordat ze hun plannetje systematisch hebben uitgevoerd. Bij de Randdijkers is de storm echter nog lang niet geluwd. We moeten nog veel langer en intensiever aan de slag om dit onrecht aan te pakken.

Frannie Frotter©

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.