Chienny en ik zijn weer terug in Teut-city, helaas. Al op de snelweg richting Schaapcity betrekt mijn gezicht, en heb ik zin om heel hard te gillen. Weer terug. Veel te snel. Ik zie op tegen de zoveelste actie, die ik op touw moet zetten om de waarheid en gerechtigheid te krijgen over die K-turbines. Nul vrije tijd. Frustratie en een snelgroeiende antipathie tegen ons huis, dat ik eens zo leuk heb gevonden. Ik ben eigenlijk al afscheid aan het nemen, realiseerde ik me in Frankrijk. Afscheid, omdat ik het huis en de plek met andere ogen ben gaan bekijken. Hoe konden wij dit bedrijventerrein en die piepkleine, rustige gemeente zo verkeerd hebben ingeschat?
Chienny probeert me te kalmeren. “Ik zou toch de poesjes weer zien? En mijn moeder? En we hebben zo’n heerlijke veranda. De zomer ligt voor ons; dat betekent buiten spelen!” Mmm. Buiten spelen met de computer, ja. Heerlijk vooruitzicht. Maar het is erop of eronder. En een zaak die zo overduidelijk vals is gespeeld door onze politici en overheid, daar moet tegen gevochten worden. Buiten het feit dat ik er zo vreselijk veel uren en energie in gestoken heb, was nu opgeven, geen optie. Justus, Chienny en de Randdijkers zijn het daar roerend mee eens. Terug knokken. “Tegen beter weten in”, zei een stemmetje in mij. In deze gemoedstoestand, met één been al in een denkbeeldige verhuizing en het andere midden in de doofpot, probeer ik me weer thuis te voelen. Eerst de vakantiespullen maar eens wegwerken, en dan met Justus een plan de campagne gaan maken. Later deze week, eerst bijkomen.
Frankrijk heeft ervoor gezorgd, dat ik een soort blokkade heb ingebouwd. Zodra ik een stuk over de windturbines heb afgerond, dan is het ook uit mijn systeem. Klaar voor een nieuwe actie. Het gevolg van even een weekje er tussenuit, is de noodzaak om het geheugen grondig op te frissen. Iedere keer ben ik weer verbaasd over de hoeveelheid papier die ik had geproduceerd en verwerkt. Wel lekker zo’n leeg brein, maar het kost tijd en energie om er weer in te komen. Vaag staat me iets bij, dat ik een en ander moest checken op een reactie bij Gewest Zuid, Teut-city en nog wat. Oh ja: de klachten tegen onze Wijze Leiders, Volksbeschermers en Snaky. De Volksbeschermers hebben natuurlijk weer niet gereageerd op de pittige brief die we er vlak voor de vakantie hebben uitgestuurd. Dat zullen ze voorlopig natuurlijk ook niet meer doen. De politiek heeft reces; sjiek woord voor terugtrekken. De gewone burger trekt zich gemiddeld drie weken ‘terug’ in de zomer; de politiek ongeveer twee maanden. Ach, dat geeft ons de tijd om een flink stapeltje werk bij ze neer te leggen. Na een paar dagen ben ik er weer klaar voor en schuif ik met Justus, koffie en een notitieblok aan in de tuin om alles eens goed op een rijtje te zetten.
Waslijst van acties
Na even gezellig met Justus over het heerlijke Frankrijk en zijn zenuwslopende optreden bij Gewest Zuid te hebben stil gestaan, gaan we met frisse tegenzin aan de slag. Justus had ook nog genoeg andere dingen te doen. Belangrijkste vraag: wat moet er gebeuren, nu Foxy zo stevig de hakken in het zand had gezet?
Als eerste zijn we het erover eens om de Wijze leiders van Teut-city officieel om uitleg te vragen over de vreemde gang van zaken rondom die Energievisie uit 2011. Daarin hebben zij zich destijds officieel tégen plaatsing van windenergie uitgesproken op Randdijk, om vervolgens in 2014 alsnog akkoord te gaan met diezelfde plek als windturbinelocatie. Zowel Snaky als Ratty waren toen al als Wijze Leiders werkzaam. Terwijl Snaky zelfs een zeer ambitieus plan aan het ontwikkelen was voor een Natuur en Energielandschap bij de Loosberg, notabene. Met een mega windmolen; een Power Tower. Alles zwart op wit, maar niemand verblikt of verbloost als je ze daar aan herinnert. Volledig negeren, lijkt het devies. Je gaat bijna denken dat je het je verbeeldt. En onschuldige, ‘lelieblanke’ Volksbeschermers, kozen desondanks in alle wijsheid voor het ondertekenen van de intentieovereenkomst voor windturbines op Randdijk in juni 2014?
Ik had iets nieuws ontdekt. Bij toeval, zoals zoveel toevallig mijn pad kruist de laatste maanden. Slaapdam, onderdeel van Teut-city, heeft een eigen groepje Volksbeschermers, dat iedere maand bij elkaar komt en waar de Opper Wijze Leider van Teut-city, Babbel, dan gezellig aanschuift. Het is een vrolijke verzameling van voornamelijk vrouwen, die alle mogelijke onderwerpen op de agenda heeft staan. Van nieuwe speeltuintjes, het niet/wel proactief delven van graven op de lokale begraafplaats, tot betere verlichting voor het fietspad, én een heel verhaal over nieuwe, ondergrondse vuilnisbakken. De laatste tijd staat het onderwerp windmolens ook op die maandelijkse agenda. Babbel is er meestal bij en geeft een toelichting op het moeizame windmolenproces. Alles wat gezegd wordt tijdens die vergaderingen, wordt letterlijk opgeschreven in de notulen van dit overleg. En daar kom ik bijzonder interessante uitspraken tegen van een openhartige Babbel uit 2014. Nog geen drie weken na de verzetsavond door Slaapdammers tegen windturbines op de Loosberg, meldt Babbel inde notulen: “dat de Loosberg van de baan is, en dat Gewest Zuid zich richt op Randdijk”. Tegen de toch nog verontruste Slaapdammers erkent hij vervolgens: “dat maximaal verzet ook een tactiek kan zijn”.
Mijn mond valt open terwijl ik dit lees. Onze Babbel, onze Oppper Leider, die stelselmatig met zijn kompanen blijft roepen, dat Randdijk al die tijd de enige locatie voor windturbines is geweest, doet deze uitspraken in Slaapdam. Dat vraagt om een dringend verzoek tot uitleg. Het wordt een lange brief. Tot slot vragen we wat de Wijze Leiders gaan doen om alsnog te voorkomen, dat Gewest Zuid groen licht geeft aan een initiatiefnemer voor windturbines op Randdijk, zoals de kaarten er als gevolg van hun handelwijze nu uitzien? Weer een brief af, waar waarschijnlijk geen antwoord op zal volgen. Toch blijven we aan de deur kloppen. De aanhouder wint toch?
Klachtenprocedure Teut-city
Justus en ik zoeken uit hoe de klachtenprocedure bij de overheid in elkaar steekt. We zijn allebei leken als het gaat om hoe de Wijze Leiders, Volksbeschermers en Gewesten in elkaar steken, hoewel we de afgelopen maanden al een heel stuk wijzer zijn geworden. Heel veel wijzer zelfs, en die kennis zorgt er niet voor dat we er een vrolijkere kijk op onze overheid op na zijn gaan houden. Of op onze zogenoemde democratie. Integendeel; we raken meer een meer verzeild in tegenstrijdigheden, het over de schutting werpen van verantwoordelijkheden van de ene dienst naar de andere, de burger het bos in sturen of gewoon niets meer laten horen, en het absolute gebrek aan ‘klantvriendelijkheid’. Iedere dag lees of hoor je over klachten van burgers, die al jarenlang in de clinch liggen met een of ander log, bureaucratisch orgaan van de overheid, maar zelf hebben we dat tot nog toe verre van ons kunnen houden op een klein incidentje na. Maar ook wij waren nu de klos, constateren Justus en ik.
Dus spitten we de mogelijkheden voor klachten tegen de overheid uit en komen uit op het onderwerp WOB’s: Wet Openbaarheid Bestuur. Een WOB is bedoeld om meer bewijslast te verzamelen voor onze stelling, dat er flink gerotzooid is met die zogenoemde Gewestelijke locatie Randdijk en om achter de waarheid te komen. Meestal maken journalisten gebruik van WOB’s om hun stukken te onderbouwen, en die weten natuurlijk veel beter waar ze naar zoeken dan wij. Chienny heeft mij al maanden bang lopen maken, dat het indienen van een WOB niet zo eenvoudig is. Je moet tot achter de komma de juiste vraag stellen, anders wordt je vraag verworpen tot: hierover staat ons geen informatie ter beschikking, of erger nog: deze informatie is reeds publiekelijk bekend gemaakt. Aangezien niemand deze uitdaging heeft opgenomen, besluit ik het wiel dan maar zelf uit te vinden. Ik heb inmiddels zoveel informatie opgeduikeld, dat ik wel ongeveer weet waar ik naar moet gaan vragen. En je bent immers nooit te oud om te leren, dus vooruit met de geit. We sluiten de lijst af met nog een briefje met vragen aan Foxy over het hele democratische besluitvormingsproces rond Randdijk.
De maand juli zit op deze manier al lekker volgepland. Hopelijk is er nog tijd om trainingen te geven. In een enthousiaste bui heb ik namelijk ook nog een ‘Summer School’ aanbieding gemaakt voor de ‘stille’ maanden in de zomer. Als dat maar goed gaat, ik kom nu al tijd tekort.
WOB-verzoeken aan Gewest Zuid en Teut-city
Bedolven onder de stukken, probeer ik me te concentreren op welke vragen ik beantwoord moet zien te krijgen, en wat er verder ontbreekt. Teut-city heeft een, naar eigen zeggen, zeer transparant, digitaal systeem, waar iedere burger de besluitvorming over alle onderwerpen direct terug kan vinden. Zelfs een wachtwoordje wordt erbij geleverd. Als je eenmaal aan het zoeken slaat, krijg je echter zelden de gewenste informatie boven water, of valt het systeem stil. Bij ons werkt op een gegeven moment het wachtwoord niet eens meer. Alsof ze zien wie er aan het ‘gluren’ is. Gewest Zuid heeft een systeem, dat een overkill aan informatie over je heen stort, als je in de zoekwoordenlijst het onderwerp intoetst. Het is om wanhopig van te worden. Om alles door te lopen wat er aan informatie op het scherm verschijnt, zijn minimaal tien mensen nodig. En die zijn er niet. De meeste Randdijkers zijn op vakantie en veel kennis zit in mijn hoofd. Dus ik zal alleen verder moeten met dit ‘klusje’.
Via google zoek ik naar WOB en al snel verschijnen er concept-WOB’s, die ik gewoon kan overschrijven. Hoera. Met een mooie, korte openingszin en een prachtige afsluiting: indien u voor de volledige afhandeling van dit WOB-verzoek dit door moet sturen naar andere bestuursorganen of instanties, wordt een schriftelijke kopie hiervan op prijs gesteld. Als hoofdgeadresseerde van dit WOB-verzoek blijft u echter verantwoordelijk voor de correcte afhandeling hiervan. Met dank aan de maker hiervan, pas ik hem enigszins aan en begin aan de eerste.
Ik wil alles weten over de correspondentie voor de opdracht van de gebiedsontwikkeling de Loosberg in september 2012 door het Natuur en Recreatieschap onder leiding van Ratty onder de titel: ‘recreatie concept in een multifunctioneel energielandschap 2012’.
“Multifunctioneel energielandschap op de Loosberg. Wat dat in vredesnaam inhoudt, mag Joost weten”, mompel ik fronsend. Hoe gek kun je het maken? En dat alles uit naam van Snaky. De plannen liegen er niet om: een Power Tower op de Loosberg, mooie speeltuinen, een gebouwtje hier en daar, en grootse plannen voor wilde natuur, waarin gebootcampt kon worden. Bootcampen? Wat is dat eigenlijk? Google helpt: het is een spierversterkende oefening. Juist. Zit de 50plus bevolking van Teut-city daar op te wachten? Op een bootcamp door de Loosberg, vol met insecten, huizenhoog onkruid en kuilen en gaten? Waar bovendien geen kip te bekennen is. Om ’s morgens vroeg eens lekker met de buurtjes te gaan ‘bootcampen’? Grinnikend zie ik Snaky al in zijn korte broek voorop rennen door de weidse velden, iedereen aanmoedigend om nog een extra rondje te doen. Op zijn website over zichzelf – jawel Snaky.nl – schrijft hij, dol te zijn op de natuur. Die heeft hij ook nodig om tot rust te komen. “Wij ook, maar dan graag zonder windturbines”, mompel ik sarcastisch. Zo spring ik van de hak op de tak om een WOB te schrijven. Checken of er al info bekend is over mijn vraag, vervolgens toespitsen op de kern, anders beantwoorden ze de vraag niet. Steeds weer kom ik nieuwe informatie tegen bij de controle op al bestaande informatie. Om gek van te worden.
Terwijl de katten krijsend door de tuin springen – de nieuwe kat van de overburen is nogal een doerak – en Duckie luid kwakend aangeeft te willen zwemmen, begin ik echt te wanhopen. “Hoe krijg ik dit in vredesnaam voor elkaar?”. Terwijl ik de katten uit elkaar trek, en Duckie de vijver in begeleid, neem ik me voor om vanaf nu echt een tijdsklok in te zetten voor mijn zoektocht naar informatie. Maximaal twee uur per dag, en ik mag me niet meer laten afleiden door bijkomende informatie. Die tekst moet boven de computer worden gehangen: niet alles openen wat op je scherm verschijnt!
Vastberaden ga ik weer terug naar de tafel in de tuin en begin te tikken. De ene WOB na de andere vliegt over het scherm. Na twee uur ben ik klaar en tevreden met het resultaat: zes glasheldere WOB’s liggen gereed voor verzending. Dankzij die krijsende katten en Duckie heb ik mezelf tot de orde geroepen en gedwongen bij de les te blijven. De WOB’s gaan gedetailleerd in op mijn vragen over alle ins en outs van het Natuur en Recreatieschap, de diverse rollen die Foxy, Ratty en Snaky vanuit hun oorspronkelijke functie lijken te spelen, de link naar de ‘giga’-windturbineplannen op de Loosberg en het uiteindelijk plotselinge switchen naar Randdijk.
Verder wil ik alle informatie en correspondentie in handen krijgen die betrekking heeft op de aanwezigheid van de Klerken van Ratty en Foxy op die bewuste 8 mei informatieavond in 2014, waar heel Slaapdam aanwezig was voor windmolens op… Randdijk (volgens Teut-city). Ik heb via via ontdekt dat Gewest Zuid twee Klerken had gestuurd om een presentatie te geven, die avond. Die presentatie blijkt bij Teut-city nergens te vinden. Vreemd. Dezelfde vraag stuur ik naar Teut-city, met nog wat aanvullende vragen over de rol van Snaky die avond, en de uitnodigingen en informatie hierover aan de Volksbeschermers die immers net ‘vers’ op hun pluche zetel hadden plaatsgenomen.
En een laatste WOB aan Teut-city, waarin ik ze vraag naar de correspondentie die bestaat om de inwoners van Fatum te informeren, dat Schaapcity mogelijk windturbines op Hekseneiland wil gaan plaatsen. We hebben immers naast de bezwaarprocedure tegen de windturbine op Duivelseiland van Schaapcity gevist, dankzij het ontbreken van tijdige informatie door onze eigen Snaky.
Ook die klus is geklaard. Ik ben benieuwd hoelang het allemaal gaat duren en wat voor antwoorden ik krijg. Alles op de post en ik ben een gelukkig mens. Weer een ding van de lijst. Morgen verder met de klachten.
Klachten over de bestuurders van Teut-city
Justus, Chienny en ik hebben het uitgebreid gehad over het aanpakken van de Wijze Leiders, Volksbeschermers en Snaky. Alle brieven, inspraak en persaandacht; niets lijkt hen te deren. Ze lachen meesmuilend of negeren ons finaal. Het is voor ons onverteerbaar, dat dit zo maar kan. Aantoonbaar achterkamertjes gerommel, geen antwoorden op onze vragen, en aan het eind van het liedje gooien ze hun verantwoordelijkheid over de schutting en wassen hun handen in onschuld. Het feit dat de Volksbeschermers, die de Wijze Leiders dienen te controleren, geen moer hebben gedaan om die dubieuze plannen te dwarsbomen, kan er bij ons niet in. Volksbeschermers. Volksverlakkers, op deze manier. We besluiten dus de officiële klachtenprocedure van Teut-city te gaan proberen. Zogezegd, zo gedaan.
De klachten moeten betrekking hebben op gedragingen, volgens Hoofdstuk 9, artikel 9:1 van de Algemene wet bestuursrecht: eenieder heeft het recht om over de wijze waarop een bestuursorgaan zich in een bepaalde aangelegenheid jegens hem of een ander heeft gedragen, een klacht in te dienen bij dat bestuursorgaan.
Vanuit die gedachte formuleren wij drie klachten: twee tegen Snaky – en dus feitelijk tegen álle Wijze Leiders – en één tegen de Volksbeschermers. Snaky, omdat hij verzuimt heeft de bewoners van Fatum te informeren over de plannen voor windturbines op Hekseneiland, terwijl hij moest hebben geweten van die plannen, vanwege zijn rol als Wijze Leider Duurzaamheid in RivierRegio. Kathol-city was er vorig jaar op miraculeuze wijze onderuit gekomen, en Teut-city zit er mee opgescheept. Of heeft het meer te maken met het feit, dat er een groot aantal dure koophuizen in dat stukje van Schaapcity gebouwd moeten worden? Die hebben natuurlijk geen trek in windturbines voor de deur. En Schaapcity heeft dringend behoefte aan nieuwe inwoners met een flink gevulde portemonnee. Ondanks dat Foxy daar voor 40MW aan windturbines had gepland, wordt er door haar met geen woord meer over gerept. En die staan toch al sinds jaar en dag in de Gewestelijke verordeningen. Dat kan blijkbaar zo worden weggestreept, maar Randdijk moet blijven staan. Omdat daar slechts ‘eenvoudige’ huisjes staan? Bewoners met minder koopkracht, die niet zeiken over windturbines? Tegenstrijdig beleid van Foxy, en daarom zetten wij de jacht op de waarheid voort.
Inmiddels heb ik al een zeer snelle reactie van Schaapcity op een WOB over de informatieverstrekking voor windturbines op Hekseneiland gekregen. Ik ben hier stomverbaasd over. Teut-city heeft onze WOB – volgens hun traditie? – direct over de schutting naar Schaapcity geworpen. “Zij hadden hier niets mee te maken gehad, en dus moest Schaapcity maar antwoord geven”. Dat doet Schaapcity en bevestigt mij, dat zij in november 2014 een uitnodiging aan 296 ‘brievenbussen’ in de wijk Fatum en op het bedrijventerrein Randdijk heeft gestuurd, per fietskoerier. Een eerlijke beantwoording dus. Ongeadresseerd aan 296 adressen. Plattegrondje erbij. Hieruit kan ik opmaken, dat dit inclusief de bedrijven aan Randdijk betreft. “Wie zegt dat die fietskoerier de hele bulk niet gewoon in de greppel heeft gedumpt?”, bedenk ik me, terwijl ik alles doorlees. De Randdijkers die daar wonen, hebben destijds immers geen brief gezien. “Niet te cynisch, Frannie”, spreek ik mijzelf streng toe. Ik bekijk het van de positieve kant: ik heb nu het bewijs in handen, dat Teut-city haar eigen bewoners nooit heeft geïnformeerd over de windmolens van Hekseneiland.
Die brief is dus slechts afkomstig van de Wijze Leiders van Schaapcity, en betreft windturbineplannen op industrieterreinen langs de rivier aan de zijde van Schaapcity. Industrieterreinen. Er wordt in de brief niet direct verwezen naar Hekseneiland, op amper 500 meter van de woningen van de wijk Fatum in Teut-city.
Maar op de achterkant van de brief staat, ingetekend op een kaartje, naast de twee locaties, die regionaal al jaren bekend zijn, nu dus ook opeens Hekseneiland, waaruit de bewoners in Teut-city dan maar moesten opmaken, dat die molens dus ook bij hun in de buurt konden verschijnen. November 2014, als mensen bezig zijn met Sinterklaas, wennen aan het donker, valt er een ongeadresseerde brief van een buurgemeente in hun bus, met een uitnodiging voor een informatieavond over windturbines in Schaapcity. Geen enkele harde of letterlijke verwijzing naar windturbines op Hekseneiland op de voorpagina van die brief. Alleen het kaartje op de achterzijde. Wat zou u denken van zo’n brief? “Wat moet ik hiermee?” Draait u de brief überhaupt nog om? Neen, zullen de meeste mensen hebben gedacht en de brief bij het oud papier gekieperd, zoals later zou blijken. Er was namelijk niemand op de hoogte van de plannen.
Anders was het geweest, als die brief – geadresseerd en wel – door Snaky was verstuurd als uitnodiging aan de bewoners in Fatum, voor een windmolen informatieavond in Teut-city over de locatie Hekseneiland. Dan hadden de mensen er wel aandacht aan kunnen besteden, en waren ze mogelijk ook aanwezig geweest. Als je namelijk zoiets vanuit je eigen stadje te horen krijgt, weet je dat er consequenties aan kunnen zitten. Maar niets van dat al. Deze actie bestempelen wij dus als een ongepaste gedraging van Wijze Leider Snaky.
De tweede klacht tegen Snaky gaat over het feit, dat hij willens en wetens de intentieovereenkomst in 2014 heeft laten – ja laten – tekenen door een collega Wijze Leider voor windturbines op Randdijk, nadat Slaapdam was ontploft. Wij halen aan, dat er in het gedrag van Snaky in de voorgaande jaren sprake is geweest van diverse tegenstrijdigheden, waardoor de bewonersbelangen van Fatum en Welgesteld ernstig zijn geschaad als gevolg van de blijvende windturbinedreiging zo dicht bij woningen in de wijken. En dat terwijl er in 2011 was besloten dat windturbines juist op Randdijk niet veilig zouden zijn.
De laatste klacht betreft de Volksbeschermers: zij hebben overduidelijk geen blijk gegeven van het kritisch benaderen van de tegenstrijdige besluitvorming in het verleden, of de handhaving ervan, en het nemen van de verantwoordelijkheid als het gaat om het beschermen van duizenden bewoners en werknemers op bedrijventerrein Randdijk door de regie voor de windmolens bewust uit handen te geven aan Gewest Zuid.
Foxy: bewijs ons de zorgvuldigheid en onderbouwing voor dit molenbesluit
De maand juli is gestaag gevorderd met al deze correspondentie, en Justus en ik buigen ons gelukkig op de (voorlopig) laatste schrijfactie: een brief aan Foxy naar aanleiding van haar boute uitspraak van eind juni, toen zij niet wilde buigen voor ons verzoek om Randdijk te schrappen. Het wordt een belangrijke brief, want hierin willen wij nogmaals officieel vastleggen, dat wij nog steeds wachten op antwoord op onze vragen over het hele besluitvormingsproces in dit sterk ‘riekende’ windmolenverhaal.
Foxy en haar collega Ratty acteren in diverse rollen als Wijze Leiders van Gewest Zuid. Zo zijn er de windturbines, die overal in Gewest Zuid moeten verrijzen onder hun leiding. Een zogenoemde Rijksopdracht van Lage Landia, die moet en zal worden uitgevoerd.
Daarnaast hebben zij een sturende rol als natuurbeschermers via de ‘gemeenschappelijke regelingen’ tussen gemeenten en Gewest Zuid, waarbij flinke geldstromen heen en weer gaan via bijvoorbeeld Natuur en Recreatieschappen, Gewest Zuid en de gemeenten. Alleen al deze dubbele petten maken hun functioneren complex, besluiten wij. Hoe kun je eigenlijk, objectief gezien, beide rollen onafhankelijk vervullen? Bijna niemand kent deze situatie, blijkt als wij navraag doen bij de diverse bewoners. Wij hebben er ook nooit van gehoord. ‘Gemeenschappelijke regelingen ten behoeve van de groenontwikkeling in Gewest Zuid’ worden ze genoemd. Het zijn de politici die dit ‘achter de schermen’ onderling kunnen regelen en geen haan, die er doorgaans naar kraait. En zeker geen burger, want je moet erg goed zoeken om deze activiteiten goed in beeld te krijgen. Hun acties worden samengevat met een paar zinnen als verantwoording in een stukje notulen, en dan is het klaar. Toch gaat er veel geld om in deze regeling. Wij willen Foxy wat dieper in laten gaan op de samenhang van deze regeling, het bestuur van het Natuur en Recreatieschap en het plotseling verdwijnen van de energieplannen (lees: Power Tower) op De Loosberg, waarvan Snaky de aanvoerder was.
Dan is er nog de economische opgave, waarin zij als bestuurders toezien op de toename van industriële bedrijvigheid op onder andere Randdijk, dat zelfs een prestigieuze ‘maritieme hot-spot’ moet worden. Dat hiervoor ook de geluidsnormen moeten worden opgerekt tot ver boven het maximale, is een bijkomstigheid (behalve voor de bewoners van wederom Fatum in Teut-city dan). Tot slot: dit alles overzien zij in combinatie met windturbines, waarbij ze doodleuk ook nog eens vergunningen verlenen voor de uitbreiding van de chemische bedrijven in Teut-city, binnen het valbereik van de geplande windmolens. De enorme veiligheidsrisico’s voor de bewoners en werknemers worden hier volledig genegeerd. Niet te veel doemdenken. Is dat hun motto?
We besluiten Foxy dus aan te schrijven, omdat zij degene is, waar wij het laatst mee te maken hebben gehad. Zij en Ratty hebben weliswaar overlappende taken, maar omdat Ratty in het begin van onze zoektocht naar de waarheid en onze schreeuw om hulp niet thuis gaf, beperken wij ons tot Foxy, en zetten Ratty in kopie.
“Leg ons maar eens helder uit, waarom daar op Randdijk ook nog eens windturbines bij kunnen”, besluiten Justus en ik. We zuchten erbij. Wat een soap. Ieder weldenkend mens trapt toch gewoon op de rem na het zien van zoveel vreemde feiten op een rijtje? Als je niets te verbergen hebt, geef je toch gewoon antwoord? Justus en ik kunnen er met ons verstand niet bij, dat we dit daadwerkelijk allemaal moeten doen om de waarheid boven water te halen. Naïef wellicht, maar als je de overheid alleen van een afstandje hebt gadegeslagen, dan kom je nu toch wel van een heel koude kermis thuis. In een juridisch boekje kom ik de termen zorgvuldigheid en deugdelijke onderbouwing tegen. “Laten we die maar eens gaan gebruiken”, roep ik tegen Justus. Van nature allebei wars van ambtenarentaal, gaan we nu langzaam toch die kant op. Bestrijden van vuur met vuur, is onze slogan. De brief is snel klaar, gelukkig.
Geachte mevrouw Foxy,
“Zodra zich een bedrijf meldt dat wil bouwen, gaan we aan de slag. Het kost al moeite genoeg om in het gewenste tempo windmolens uit de grond te stampen”. Dit getuigt niet bepaald van diepgaande kennis van het dossier en een groot gebrek aan zorgvuldigheid, is onze mening.
De feiten, vaak tegenstrijdig en bedenkelijk, worden genegeerd. Het allerbelangrijkste feit: het bewust negeren van de veiligheidsrisico’s is wel het meest schokkende. Het is notabene de taak van de overheid om haar burgers te beschermen en op veiligheid mag nooit iets worden ingeleverd. Sterker: het kan nooit veilig genoeg zijn.
U heeft overduidelijk de regie. Neemt u ook overduidelijk de verantwoording voor onze veiligheid? Kiest u ervoor om bewust het rapport van Teut-city uit 2011 over de veiligheidsrisico’s op Randdijk te negeren, terwijl er voor de Spoorlijn wél maatregelen zijn genomen qua veiligheid en dit gebied bewust molenvrij gehouden – in ditzelfde rapport -?
Zorgt u ervoor dat de besluitvorming in dit hele proces openbaar wordt gemaakt? Waarom er plotseling meerdere natuurgebieden in ontwikkeling zijn in Teut-city – weliswaar allemaal in de buurt van Slaapdam – terwijl deze al vanaf 2013 officieel zijn onderzocht op plaatsing voor windturbines en daar ook véél beter geschikt bleken te zijn? Waarom kiest u niet – u heeft immers de regie – voor één van die alternatieve locaties? U heeft immers de regie.
Bewijs ons de zorgvuldigheid waarmee de belangen in het kader van de veiligheid en draagvlak zijn gewogen, door middel van een deugdelijke onderbouwing van uw besluit in dit proces, is ons dringende verzoek. Anders dan de redenering: “Het kost al moeite genoeg om in het gewenste tempo windturbines uit de grond te stampen”.
Zo. Deze brief kan eruit. Aangetekend en per mail. Het begint een duur grapje te worden. Alles moet aangetekend worden verzonden om als bewijs te dienen, dat het ook daadwerkelijk is binnengekomen bij onze Overheid. Van interne bronnen bij Gewest Zuid heb ik vernomen, dat van brieven die niet zijn aangetekend, regelmatig gewoon de ontvangst wordt ontkend, naargelang het in hun straatje past. Chienny wordt er ook een beetje ziek van, dat de kosten zo hard oplopen. Nog zieker worden we alle drie van de door Teut-city afgewezen subsidieaanvraag voor Stichting Bewonerscomité Randdijk. Justus heeft een heel formulier ingevuld om subsidie aan te vragen voor een deel van onze activiteiten. We werken immers voor een flink aantal bewoners, en moeten alles uit eigen zak betalen zoals enveloppen, papier en porto. De uren die wij erin stoppen, die krijgen we natuurlijk nooit meer terug, maar dit soort kosten hakt er ook flink in. Heel Teut-city krijgt subsidie voor allerlei vage projectjes, evenementjes en wat al niet meer, dus waarom wij niet? Misschien omdat we te lastig zijn voor de Wijze Leiders omdat we de waarheid willen weten? Een te grote mond hebben? Het zal wel een combinatie zijn, maar de subsidie wordt afgewezen. Te weinig sociaal belang. “Zo gaat dat blijkbaar in Lage Landia”, moppert Chienny. “Overheidsgeld dat geen enkel doel dient, wordt zo in de plomp gesmeten, maar opkomen voor je rechten als burgers kan niet. Het is puur treiteren en hopen dat je snel afhaakt. Dus ik kan voorlopig nog wel doorgaan met dokken”.
De zon gaat bijna onder en ik zit bij Duckie aan de rand van de vijver. Duckie probeert al weken te vliegen, wat telkens net niet lukt. Hij is flink geworden. Een lieve, stoere eend. Het is veel werk geweest, maar ook wel bijzonder om hem van klein eendje tot een volwassen dier te hebben zien opgroeien. Hij luistert zelfs naar zijn naam. Nog wat piekerend over alle stukken die de afgelopen weken zijn geproduceerd, schrik ik plotseling op. Geklapper en gekwaak. Een herrie van jewelste. Het is Duckie, die vanuit de vijver een start maakt en zo de tuin uitvliegt. Weg. Ik ren er achteraan om te kijken waar hij heen is gegaan. In de verte zie ik hem gelukkig op het grasveld zitten. Ik roep om te kijken of alles goed met hem is. Op het moment dat ik vlakbij hem ben, vliegt hij weer omhoog en verder. Ik staar hem verbaasd na, en dan komt hij nog een keer terug. Hij maakt twee rondjes boven mijn hoofd en verdwijnt definitief. Helemaal beduusd blijf ik achter. Duckie is weg. Dit was zijn afscheid. Ik loop terug en ben verdrietig. Zo abrupt verdwenen. Hij was even het lichtpuntje in die hele molen-ellende. Triest verdwijn ik naar mijn bed. Dat kan er nog wel bij.
Frannie Frotter©