Na lange tijd komt er ook een reactie op de vragen die de Bejaardenpartij aan de Wijze Leiders van Gewest Zuid heeft durven stellen over het gebrek aan respect voor het ontbreken van draagvlak bij de bewoners voor windturbines op Randdijk, en de grote twijfels over de zorgvuldigheid en de tegenstrijdigheid, waarmee zij hun besluit hebben medegedeeld en toegelicht.
Het blijkt opnieuw een herhaling van zetten te zijn. Keer op keer wordt de bal doorgespeeld naar Teut-city, die de regie had en geen alternatief kan of wil aandragen in ruil voor Randdijk. Gewest Zuid heeft ze daartoe ‘alle ruimte’ geboden en speelt de onschuldige partij. Dat ze met deze uitspraken ook weer tegenstrijdig bezig zijn, valt ze blijkbaar niet op. Zij hadden en hébben immers de regie. Nu zeker.
Op de vraag waarom zij de grote veiligheidsrisico’s als gevolg van windturbines binnen het valbereik van een groot chemisch bedrijf op Randdijk negeren, antwoorden de Wijze Leiders als volgt:
“Wij delen deze conclusie niet. In het in opdracht van Teut-city uitgevoerde onderzoek, is het aspect veiligheid door WoodRiver onderzocht. Bij de door dit bureau onderzochte, alternatieve locaties scoorde alleen de Spoorlijn op dit aspect negatief. WoodRiver heeft de overige op milieutechnische aspecten onderzochte locaties, waaronder Randdijk, als geschikt beoordeeld”.
Hier krijgt WoodRiver de verantwoording toegeschoven, dat Randdijk geschikt is. In het allereerste onderzoek stelde WoodRiver nog dat Randdijk niet bepaald geschikt was, vanwege de veiligheidsaspecten. De Loosberg was volgens hun uitermate geschikt, net als het bedrijventerreintje naast de snelweg. Toen er in 2014 snel een haalbaarheidsonderzoek voor Randdijk moest plaatsvinden, door datzelfde WoodRiver, was het opeens weer wel geschikt. En in het laatste – alternatieve locatieonderzoek – dus ook weer. Beetje tegenstrijdig is het dan, dat Teut-city in haar meest recente antwoord van augustus doodleuk meldt, dat Randdijk eind 2015 is afgewezen, omdat de Wijze Leiders en Volksbeschermers hebben geconcludeerd, dat het daar op de eerste plaats Randdijk eigenlijk niet kon vanwege inhoudelijk technische redenen. Draagvlak bij burgers en ondernemers kwam op de tweede plaats.
Dus wie kletst er nu uit zijn nek? Gewest Zuid of Teut-city? Terwijl ze steeds beweren ‘met elkaar in gesprek te zijn’, een nauwe samenwerking te hebben en korte lijntjes. Terwijl ze ook nog in hetzelfde Natuur en Recreatieschap als bestuursleden zitting hebben.
Van Gewestelijke landschappen naar de schijn van onbehoorlijk bestuur
De vragenlijst, die ik expres zeer groot had gehouden, krijgt steeds kortere antwoorden. Ook een paar nieuwe feiten duiken op. Zo is het gebied rondom de spoorlijn in 2014, een groene bufferzone beschermingscategorie 2 geworden; wat dat ook moge betekenen. Het grootste spoorwegemplacement van Europa, vol met chemische tankwagons, heeft dus een groene bufferzone. Die willen ze op Randdijk ook wel. Maar alle gekheid op een stokje. Vanwege de aanwezigheid van die groene bufferzone – of voorheen Gewestelijk landschap – betekent dit, dat het beste alternatief voor Randdijk, het Tuttelkerkje bij de spoorlijn, eigenlijk al op voorhand uitgesloten was. Terwijl Teut-city dit alternatief in mei doodleuk voor heeft gesteld als “de meest geschikte plek voor windturbines in Teut-city. Veel beter dan Randdijk”.
Maar de Wijze leiders laten zich niet van de wijs brengen. Hun antwoord op deze lastige vraag is, dat Teut-city deze locatie heeft aangedragen en laten onderzoeken. Zaken zijn onderdeel van Teutcitiaanse besluitvorming en níet van de Gewestelijke besluitvorming. Niet hun probleem dus. Weer de afschuiftactiek door vragen weg te zetten als speculatief en daar niet op willen reageren. Terwijl ze steeds opnieuw met hun eigen, tegenstrijdige antwoorden en besluiten worden geconfronteerd, en zij toch echt de regie hebben over het windturbineproces in Teut-city. Sinds 17 mei 2016 is dat zeker het geval.
De laatste vraag aan Gewest Zuid is een directe en alles samenvattende: “delen de Wijze Leiders onze mening dat de hele gang van zaken tot op heden in Dossier Randdijk dusdanige (juridische en bestuurlijke) onregelmatigheden vertoont dat wij wellicht kunnen gaan spreken van de schijn van onbehoorlijk bestuur? Zo nee, dan graag een gedegen argumentatie waarom de Wijze leiders van mening zijn, dat ze hebben gehandeld zoals een goed bestuur behoort te handelen”.
Hun antwoord: “Wij, Wijze Leiders delen de conclusies niet en verwijzen naar de beantwoording van bijgaande en reeds eerder gestelde vragen over dit onderwerp”.
Geen krimp dus. Geen antwoord. Geen uitleg. En opnieuw ontbreekt een deugdelijke onderbouwing, zoals bij onze vragen naar het zorgvuldigheidsbeginsel. Op deze manier worden burgers dus afgescheept met juridische oneliners. Zo gemakkelijk kunnen deze mensen wegkomen met hun acties en gedrag. Het enige lichtpuntje is, dat de Bejaardenpartij het lef heeft getoond om voor het eerst te spreken over de schijn van onbehoorlijk bestuur in deze zaak. Dat is de winst; dat ligt gelukkig vast.
Verder zijn we niet blij. Het is dus nog erger dan we al dachten. “Doe mij ook zo’n baantje”, grinnikt Chienny nog even. “Nul verantwoording. Nul gevolgen. Heerlijk”. Justus en ik schieten in de lach, maar zijn snel weer bij de les.
We hebben ze het vuur zo aan de schenen gelegd met hun eigen tegenstrijdige besluiten en beweringen, en toch denken ze er op zo’n doorzichtige manier mee weg te komen. Dat is onacceptabel. We leven toch niet in een Bananenrepubliek?
Na nog een flinke slok wijn houden we het voor gezien en gaan we maar slapen. Morgen een nieuwe dag. Voorlopig zonder windturbines op Randdijk, maar ook opnieuw zonder concreet resultaat om die bende eens flink aan te pakken en de waarheid op tafel te krijgen.
De Rijks Klachtenman
De volgende ochtend kom ik traag op gang. Alle poezen schreeuwen om aandacht terwijl het met bakken uit de lucht komt. Drijfnat kom ik terug van de ren, waar ik net de twee kittens heb gedropt. Die waren blij even buiten te zijn. Ik niet. De rest blèrt de sterren van de hemel om nog meer eten, terwijl ik al aan de late kant ben. Het belooft een lastige dag te worden. Dat lastige wordt bevestigd als ik ’s avonds de post uit de brievenbus haal. Er zit een brief bij van de Wijze Leiders van Teut-city. Ongeduldig scheur ik de envelop open en lees dat de Wijze Leiders constateren, dat wij het niet eens zijn met de manier waarop zij onze klachten hebben afgehandeld. Daarom hebben zij onze klachten maar doorgestuurd naar de Rijks Klachtenman. Op grond van artikel 2:3 van de Algemene Wet Bestuursrecht hebben zij de namelijk de plicht om klachten door te sturen, die niet bij de juiste instantie zijn ingediend. De Rijks Klachtenman kan de klacht, en de door Teut-city gevoerde procedure, onafhankelijk beoordelen.
Ik sta aan de grond genageld. Deze had ik niet zien aankomen. Eerst krijgen we in juli antwoord van de klachten coördinator in Teut-city. Volgens mij de juiste instantie voor burgers met klachten over de lokale overheid? Deze klachten coördinator laat vervolgens niets meer laat horen, totdat de Opper Wijze Leider Babbel van Teut-city ons laat weten, dat alle klachten worden afgewezen door hemzelf en consorten. Ná de wettelijke termijn van vier weken, waarin klachten worden opgepakt óf niet-ontvankelijk worden verklaard. Dat is in ons geval niet gebeurd; er is veel meer tijd overheen gegaan. En nu liggen ze dan bij de Rijks Klachtenman. Ik storm meteen door naar Justus die ook met stomheid geslagen is. We besluiten de volgende dag telefonisch contact op te nemen met de Klachtenman.
Slager keurt eigen vlees
Justus en ik zijn er al vroeg bij om te bellen. De Klachtenman die ons te woord staat, antwoordt uiterst kalm, dat dit een gebruikelijke procedure is. Teut-city heeft alle documenten aan hem doorgestuurd, waarover hij een oordeel zal vellen. Hij geeft ons nog de ruimte om wat tegenargumenten aan te dragen, en deelt ons vervolgens mede dat, “tegen het besluit van de Rijks Klachtenman geen beroep meer mogelijk is”.
We kijken elkaar verbijsterd aan. Geen beroep meer mogelijk? De Klachtenman is er toch voor de burger, die geen heil meer ziet in de overheid? En die vindt deze gang van zaken ‘gebruikelijk’? Dat de klachten tegen de Wijze Leider(s) en de Volksbeschermers in Teut-city, onder de noemer ‘slager keurt eigen vlees’, zo in de ‘doofpot’ kunnen verdwijnen? Wie controleert deze ‘slager’? Dat doet de Rijks Klachtenman. Dat belooft.
Als leken die we allebei zijn, constateren we dat we weinig hoeven te verwachten van de Klachtenman. Deze is immers aangesloten bij de overheid, en moet diezelfde overheid beoordelen. Onafhankelijk. Hoe kan dit in vredesnaam onafhankelijk gebeuren, vragen we ons af? We hebben nog nooit met een Klachtenman te maken gehad en ons er ook nooit eerder in verdiept. Gelukkig niet trouwens. Wat een show. We vrezen dat ons ‘slager keurt eigen vlees’ verwijt aan de Wijze Leiders van Teut-city, een slechte herhaling zal kennen door de Rijks Klachtenman. En daarin krijgen we helaas gelijk, zal later blijken. Op naar de volgende ronde.
Frannie Frotter©