Door alle acties en inspreekmomenten groeit mijn netwerk binnen de regio sneller dan de afgelopen vijfentwintig jaar ervoor. Vriend en vijand kennen mijn naam inmiddels, en het is een drukte van jewelste aan het worden in mijn tot voor kort ‘normale’ leventje. Ik moet bekennen dat ik bijna dagelijks terugverlang naar een rustiger bestaan, waar ik zelf kan bepalen hoe druk ik het heb, in plaats van iedere dag te leven met ‘de waan van de dag’. De telefoon rinkelt te vaak, de e-mails zijn niet te stoppen, en de ad-hoc acties niet meer te tellen. Nu ben ik wel wat gewend en ploeter ik gewoon door, maar toch voel ik me al een tijdje opgejaagd. Dit is niet goed voor een mens. Ik moet wat gas terug gaan nemen en alleen de effectieve acties oppakken, besluit ik na weer een nacht te hebben liggen draaien in mijn bed.
Ook Justus merkt hoeveel effect de strijd tegen de windturbines op zijn leven hebben. Hij is weliswaar gepensioneerd, maar heeft vele verplichtingen, die verwaarloosd dreigen te raken door al dit gedoe. Chienny krijgt de windturbines er tussendoor: tijdens het eten, weekend en vaak ’s avonds. Bovenop zijn lange dagen op het werk.
Gelukkig hebben we allemaal het karakter van doorpakken en ontlasten we elkaar daar waar we kunnen. De rest van het bewonerscomité zet zich naar beste kunnen in en zo houden we de boel draaiende. Het is ongeveer een fulltime job aan het worden om overal bovenop te kunnen blijven zitten. We spreken af dat we elkaar in de gaten houden om overbelasting te vermijden, al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Als freelancer kan ik mijn eigen tijd indelen. Chienny is degene die het ‘grote’ geld binnenhaalt, waardoor ik dus wat meer ruimte heb om mij hierop te concentreren. Dat kan helaas niet iedereen zeggen, en maakt het voor actiegroepen tegen windturbines in hun leefomgeving, verdraaid moeilijk om ze tegen te houden door alles wat de overheid aan papierbergen produceert, om zo de bulldozer-aanpak voor windturbines op de rit te houden. Alles onder de noemer: ‘democratisch besluitvormingsproces’. Dat daar tientallen ambtenaren de productie op gang houden, betaald door de burgers, wordt er niet bij vermeld. Alles om het beleid door te drukken.
Inmiddels hebben we contact met de Roode Partij gekregen, die onze doelstelling om Randdijk als windturbine locatie geschrapt te krijgen bij Gewest Zuid, van harte ondersteunt. De voorzitter is een pittige dame, die meteen voorstelt om een windturbine informatieavond voor de burgers van Teut-city te organiseren, en zo nogmaals aan de politiek duidelijk te maken, dat de windturbines in en rond Teut-city echt gestopt moeten worden. En ze vraagt mij om hulp. Dat kan er nog wel bij, denk ik wanhopig. Maar goed. De avond wordt gefinancierd door deze partij en er worden ook Volksbeschermers van Gewest Zuid uitgenodigd om deel te nemen aan een forumdiscussie over de gevolgen van windturbines op Randdijk. Alles uit de kast om duidelijk te maken wat er speelt in ons gehucht, en dat dit zo niet langer kan. Ik ga dus akkoord.
Windmolenavond in het Clubhuis
Vlak in de buurt ligt een Clubhuis waar zaaltjes gehuurd kunnen worden. De Roode Partij en ik hebben de zaak tussen de bedrijven door georganiseerd, en de nodige media-aandacht geregeld, met als doel een zo hoog mogelijke opkomst te realiseren. We zijn benieuwd wie er op komt dagen. Al snel druppelen de eerste mensen binnen. Ik herken een aantal buurtbewoners, Randdijkers natuurlijk ook, en zowaar een paar Volksbeschermers uit Teut-city. Er kan bij sommigen amper een glimlach af, maar dat mag de pret niet drukken. Opeens sta ik ook in oog met Caesar, van Schaapcity. Wat doet hij nu weer hier? Hij is toch geen voorzitter meer van de Hekseneiland turbine? Snaky zal toch niet ook het lef hebben om hier naartoe te komen? Hij komt schaapachtig grijnzend op me af in de gang en steekt enthousiast zijn hand naar me uit. Ik voel een zware irritatie opkomen en voordat ik het weet, grijp ik zijn hand en feliciteer Caesar sarcastisch met zijn ‘gouden lot’ uit de loterij: Snaky, als nieuwe voorzitter van zijn duurzame clubje. Hij schrikt zichtbaar en ik wrijf het er nog iets harder bij hem in met de opmerking dat, “Snaky als nieuwe aanwinst , een integer signaal is naar zijn achterban”. Daarna loop ik de zaal in. We gaan beginnen.
De avond verloopt positief. De zaal is flink gevuld en tot mijn vreugde is het aantal bewoners goed vertegenwoordigd. Ook de pers is aanwezig, dus het is zaak om onze boodschap duidelijk over te brengen. En dat lukt prima dankzij de Bejaardenpartij, die vanuit de Hofstad is gekomen om te bewijzen dat er binnen Gewest Zuid wel degelijk Volksbeschermers zijn die tegengeluiden produceren. Ook de Roode Partij laat zich niet onbetuigd. Zij dringen aan op het schrappen van Randdijk als Gewestelijke locatie, en onderstrepen dat de overlast van windturbines te dicht bij de bebouwing, onacceptabel is voor bewoners.
Ferme taal, die nodig is om ook de bestuurders van Teut-city wakker te krijgen. Het wordt ze in ieder geval duidelijk, dat Gewest Zuid van Teut-city verwacht, dat ze alsnog een alternatieve locatie in ruil voor Randdijk neerleggen. Dat is een boodschap die we al sinds mei bij ze neerleggen, maar die steeds genegeerd wordt. Het dossier is wat hun betreft gesloten, want zij hebben immers alle windturbines in Teut-city afgewezen bij Gewest Zuid. Dat Gewest Zuid daar maling aan heeft, dringt nu pas een beetje bij ze door, constateer ik. Zoals ook doordringt, dat Gewest Zuid de regie heeft en windturbines in principe nog steeds wil laten plaatsen op Randdijk.
De interesse in de zogenoemde trechterwindmolen (Invelox; maximaal 45 meter hoog en geen geluids- en slagschaduwoverlast) is groot die avond. Een nieuw concept, dat geen overlast voor bewoners en dieren veroorzaakt. Chienny is er heel enthousiast over en ziet dit als een alternatief voor de traditionele windturbines. Maar dan moet de politiek wel willen meewerken, en daar zit een duidelijk spanningsveld. De subsidiepotten zijn erg immers erg aantrekkelijk en daar hebben de Energiereuzen zich al vol op gestort om het laatste graantje daarvan mee te pikken. Nieuwkomers worden geweerd. Zo zit de wereld vandaag de dag in elkaar.
Als Chienny, ik en Justus de avond nabespreken, zijn we het eens, dat bewustwording met heel kleine stapjes gaat. Heel kleine. Chienny vraagt nog, “waarom Caesar zo sip keek”, en ik leg uit dat, “ik hem ‘hartelijk’ gefeliciteerd heb met zijn nieuwe voorzitter Snaky”. Ze barsten beiden in luid gelach uit. “Dat zal een warme felicitatie zijn geweest”, hikt Justus nog even na. Inderdaad. Caesar was ook snel vertrokken na afloop en van Snaky gelukkig geen spoor te bekennen geweest.
Op bezoek bij Draky
Enige tijd later rolt er een uitnodiging binnen van de Klerk die de Wijze Leiders van Teut-city ondersteunt. Hij wil graag een afspraak plannen met de opvolger van Snaky en Draky, de Sijze Leiders van Duurzaamheid. Draky, die nu al bijna een jaar het windturbinedossier van Snaky onder zijn vleugels heeft genomen, gaat namelijk met pensioen en een opvolger is gewenst. In de uitnodiging staan wat data aangegeven en dat is het. Ik overleg met Justus, die vraagt waarover Draky het dan wil hebben. Dat staat er niet in. We besluiten, dat we het gesprek alleen aangaan, als er antwoorden komen op onze vragen over het besluitvormingsproces door Teut-city. Vragen die al maanden uitstaan bij de Wijze Leiders. Er volgt – relatief snel voor hun doen – een antwoord: “De insteek van het overleg is – wat ons betreft – ook bedoeld om met elkaar vooruit te blikken en daarbij na te gaan op welke wijze Teut-city en bewonerscomité met elkaar het (de) dialoog voeren”.
Dit antwoord zorgt ervoor dat ik een lichte irritatie voel opkomen. Dialoog voeren. Wat moeten we daar nu weer mee? We willen gewoon fatsoenlijk antwoord hebben op onze vragen: Wat Teut-city denkt te gaan doen aan het feit dat Gewest Zuid doodleuk windturbines wil blijven plaatsen op Randdijk, omdat Teut-city verzuimd heeft een geloofwaardig alternatief in te dienen, maar wél de intentieovereenkomst in 2014 heeft getekend. Waarom ze in mei bewust maar één locatie als alternatief hebben voorgesteld, dat bovendien vooraf in een besloten vergadering met de Volksbeschermers al bekonkeld was? En dan willen ze het nu enkel hebben over de toekomst en de dialoog?
Justus kalmeert me en geeft aan dat, “praten geen kwaad kan. Dat zijn we ook verplicht aan onze achterban”. Ik geef hem uiteindelijk gelijk en we gaan akkoord, op voorwaarde dat er ook antwoord op onze vragen komt. Die toezegging krijg ik van de Klerk.
Zo stappen Justus en ik nog diezelfde week binnen bij Draky en consorten. De opvolgster – ja, een zij – van Snaky, staat er wat onbeholpen bij. Ze stelt zich zachtjes voor als Tricky en gaat snel zitten. Draky en ik kijken elkaar eens diep in de ogen als strijders aan het begin van een duel. De sfeer is ijzig. Justus en ik hadden afgesproken, dat we Draky laten starten met zijn betoog, en wij zo kalm mogelijk zullen reageren.
Draky steekt inderdaad snel van wal en in zijn vijf minuten durende verhaal blijft het voornaamste hangen: “hij vindt onze toon van communiceren verwerpelijk en het windturbinedossier is gesloten op 17 mei 2016. Onze vragen kunnen hem niet boeien”.
Nu hadden Justus en ik wel besloten om kalm te blijven, maar dat is bij mij nooit helemaal voor 100% te doen. Ik voel het borrelen en koken van binnen. Weer gaat mijn kostbare vrije tijd op de schop met deze afspraak. Zijn we hiervoor gekomen? Om ons de les te laten lezen? Eenzijdig? En weer geen antwoord op onze vragen als burgers?
Kalm maar fel, trek ik van leer tegen Draky, “dat wij antwoorden op onze vragen willen hebben. Vragen, die al maanden bij de hem, de rest van de Wijze Leiders en Volksbeschermers liggen. En dat dit gesprek anders weinig zin heeft”. Op zijn uitspraak, dat “onze wijze van communicatie verwerpelijk is”, breng ik in, dat “actie nu eenmaal om reactie vraagt en het de toon is, die de muziek maakt”.
Zelfs Justus is nu enigszins verhit geraakt en doet een duit in het zakje. Het mag allemaal niet baten. Draky wijkt niet en blijft bij zijn standpunt, “dat het dossier gesloten is. Teut-city heeft besloten geen windturbines te willen, en zal dat blijven herhalen tegen Gewest Zuid. Dat Gewest Zuid daar anders over denkt, is niet aan de orde”. Hij reageert niet op het feit, dat Gewest Zuid alsnog een alternatief wil accepteren voor Randdijk, noch de nieuwe Wijze Leidster Tricky, die al die tijd geen woord heeft gezegd. “Die Tricky biedt hoop voor de toekomst”, schiet het door mijn hoofd. Justus en ik kijken elkaar snel aan en besluiten, dat verder praten weinig zin heeft. Netjes bedanken wij de delegatie voor hun tijd en het gesprek, waarna we het huis van de Wijze Leiders snel verlaten.
Eenmaal buiten halen we allebei diep adem. Wat een aanfluiting. “Het kan me niet meer boeien”. De leefbaarheid van duizenden bewoners staat op de tocht door toedoen van deze Wijze Leiders, die notabene allebei in Schaapcity wonen, en “het kan Draky niet boeien”. Bij Gewest Zuid roept een andere Wijze Leider dat, “ze al genoeg moeite heeft om die ‘dingen’ (lees: windturbines) uit de grond te stampen”, en dus gewoon toestemming aan een initiatiefnemer zal geven. Wat een betrokkenheid, wat een omgangsvormen, en bovenal: wat een Volksvertegenwoordiging. Afijn: weer wat geleerd.
Frannie Frotter©