De volgende dag tik ik maar weer de zoveelste brief aan onze Wijze Leiders en Volksbeschermers in Teut-city. Dat zij nu toch echt de allerlaatste kans hebben om met een alternatief te komen voor Randdijk. Gewest Zuid wacht op ze. Ik weet dat het compleet verspilde moeite is, maar ik doe het toch. Al is het alleen maar om aan te tonen hoe zij met de bewoners die zij horen te vertegenwoordigen en dienen, omgaan.
In mijn mail tref ik ook eindelijk het antwoord aan op onze bezwaren bij de Wijze Leiders van Teut-city tegen het verlenen van de aanvullende vergunning voor uitbreiding van de chemische opslag bij Mannema, waar de windturbines moeten komen. We zitten inmiddels midden februari 2017 en de hoorzitting hierover was in september 2016. Binnen een maand zou er een uitspraak op papier worden gezet door de commissie. Het eerste dat ik zie, is dat het besluit in november 2016 al is vastgelegd. Dan krijg ik nu pas, na weer aan de bel te hebben getrokken, de stukken eindelijk toegestuurd? Ik zit toch weer even met mijn mond vol tanden. Als ik op deze wijze in het bedrijfsleven had gewerkt, dan was ik allang ontslagen of verbannen naar een afdeling waar ik geen kwaad kon, omdat er dan niemand last heeft van mijn werktempo en alertheid. Maar goed. De uitspraak is zoals we deze hadden verwacht: onze bezwaren zijn afgewezen.
“De commissie constateert dat de bezwaren van bezwaarmakers in feite niet de omgevingsvergunning betreffen, maar de mogelijke toekomstige plaatsing van windturbines en dat deze bezwaren dus over iets anders gaan dan de onderliggende omgevingsvergunning. De commissie is daarom van mening dat de bezwaren in het kader van de (beoordeling van de) omgevingsvergunning buiten de orde zijn. In bezwaar kan men niet opkomen tegen mogelijke ontwikkelingen, die nu nog speculatief zijn, en waarvan locatie en omvang en uitvoering niet bekend zijn. Indien de ontwikkelingen zich mochten gaan voordoen, kan men alsdan de beschikbare rechtsmiddelen gebruiken binnen procedures die alsdan doorlopen moeten worden. Voor nu betreft de discussie over de eventuele komst van windturbines een toekomstig onzeker belang. Op grond van het voorgaande is de commissie van oordeel dat bezwaarmakers niet ontvankelijk zijn in hun bezwaren en dat het besluit in stand kan blijven.”
En daar kunnen we het weer mee doen. Teut-city kijkt gewoon weer weg. Zij die zelf in 2011 hebben aangegeven, dat windturbines ernstige veiligheidsrisico’s met zich meebrengen vanwege de aanwezigheid van de vele chemische installaties op Randdijk, houden gewoon vast aan de vergunning voor uitbreiding van de chemische opslag op het terrein, waar notabene windturbines zijn gepland. En dat, terwijl Gewest Zuid Randdijk gewoon laat staan als windturbinelocatie, omdat Teut-city geen alternatief aanbiedt. Daar waren onze bezwaren juist op gericht: de combinatie met de windturbines die in 2015 al zo goed als rond waren, met Snaky aan het roer. Er moet zich dus eerst een ramp voltrekken, voordat men zich verantwoordelijk gaat voelen? Het is zo krom als een hoepel. Bij de overheid moet je blijkbaar over een zeer kortetermijngeheugen beschikken? Eerst wijs je iets af en daarna vererger je de boel met extra vergunningen, en doet vervolgens alsof je neus bloedt? De burger wordt weer afgescheept met het verwijt dat ze speculatief zijn, niet belanghebbend en wat nog meer. Lekker opgeschreven in formele taal met een nieuw woord: alsdan. Ik heb een grote woordenschat, maar deze zat er nog niet in. Het betekent: op dat moment of in dat geval. Juristentaaltje.
Onbegrijpelijk, maar ik begin ook te constateren dat ik bijna nergens meer vanop kijk tegenwoordig. Ik neem het alweer mee in de nieuwe strategie om dit aan te pakken. Eigenlijk te gek voor woorden, maar het is blijkbaar een soort zelfbescherming aan het worden.
Ook Justus en Chienny lezen de spullen gelaten door. Er zitten natuurlijk enorme pakken tekst bij, om te bewijzen hoe zorgvuldig hierover is nagedacht. En er bestaat de mogelijkheid om naar de rechter te stappen. Dat laten we varen. Het was onze bedoeling om te wijzen op de enorme gevaren om chemie naast windturbines te laten bestaan. Zeker als daar de drukste vaarroute van Lage Landia aan de ene kant ligt, en net over de dijk twee woonwijken met duizenden bewoners. Die krijg je in geval van een calamiteit niet op tijd weg. Daar gaat het ons om. En dat wordt zo weg geparkeerd door een commissie van Wijzen, die je niet eens een hand willen geven bij binnenkomst. De rechter is voor een later stadium.
Informatieavond Teut-city
Ondanks dat de uitgaven van de Stichting fors zijn opgelopen de laatste maanden, en de inkomsten bijna nihil blijven, hebben we besloten om een informatieavond voor de bewoners en de politiek in Teut-city de organiseren. We voelen het als een soort plicht om te blijven informeren, wat de consequenties zijn voor bewoners als windturbines te dicht bij de bebouwing worden gezet, zoals slaapproblemen door het non-stop ‘woep-woep’-geluid en door de laagfrequente tonen (die nooit worden erkend door de overheid) en kunnen leiden tot een slechte gezondheid (haart- en vaatziekten, hoge bloeddruk) en depressies als gevolg van verstoorde slaap. Daar komt in ons geval nog bij dat de veiligheid in gevaar komt door windturbines naast de zware chemie. We hopen dat onze politici dan misschien toch wat meer inzicht gaan krijgen in hun eigen wegkijk-gedrag?
Omdat ik sinds kort bestuurslid ben van de CRBW, de Club Rijks Bewonersbelangen Windturbines, heb ik mijn collega’s daar gevraagd om tijdens de informatieavond te komen spreken. Zij zijn immers al jaren bezig met deze strijd, en hebben genoeg kennis in huis om helder uit de doeken te doen wat die windturbines bij mensen aanrichten. Ze helpen actiegroepen en proberen voet aan de grond te krijgen bij de overheid om ze te overtuigen die dingen niet te dicht bij de bebouwing te plaatsen.
Omdat het allemaal zo kort dag is, ben ik als een dolle aan de slag gegaan om een geschikte zaal – tegen een zo laag mogelijk tarief – te huren en alles in gang te zetten. Aan de ene kant biedt dit natuurlijk kansen, aan de andere kant is het een enorme aanslag op mijn al zo drukke agenda. Ik ren en ik vlieg, en Chienny moppert als hij de bedragen voor dit en dat langs ziet komen. Ik stel voor om dan de drank maar te schrappen die avond en de bezoekers zelf te laten betalen voor de koffie en thee. “Dat kan niet”, roepen Justus en Chienny tegelijkertijd. Dus wel koffie en thee, en we nemen zelf de koekjes mee. Waar iedere club in Lage Landia vanzelfsprekend subsidie krijgt, is die van ons dus afgewezen. Dus doen we alles zo goedkoop mogelijk en uit pure nood zelf.
Nadat ik ’s middags de stoelen heb neergezet in de zaal, ren ik me drie slagen in de rondte om alle andere dingen op tijd geregeld te krijgen. Het is koud en guur weer, dus de katten schreeuwen moord en brand dat ze naar binnen willen. Zo rond zes uur heb ik het hele spul binnen, mijn moeder eten gebracht en voor onszelf wat in elkaar geflanst. Chienny en ik eten in een razend tempo, terwijl we de laatste hand leggen aan de presentatie.
Flink hyper rennen we daarna door naar de zaal, waar mijn collega’s van de CRBW inmiddels ook zijn aangekomen. De ruimte druppelt langzaam vol. Gelukkig; er is genoeg opkomst. Het zou natuurlijk helemaal erg zijn als er niemand op komt dagen. We zien ook wat bekende Volksbeschermers arriveren, die ons een bijna onzichtbaar knikje geven. “Zoveel hartelijkheid, om blij van te worden”, grinniken Chienny en ik vanachter de tafel.
De avond gaat van start met een verhaal van de directeur van CRBW. Hij geeft concrete voorbeelden van overlast door windturbines, en wat die voor gevolgen hebben voor mensen. Ik zie de zaal aandachtig luisteren, inclusief de Volksbeschermers. Dat wisten ze blijkbaar nog niet. Een sterk voorbeeld gaat over de gemiddelde geluidsnormen, die overal staan beschreven in overheidsvoorschriften. Of het nu gaat om verkeerslawaai, scheepvaartgeluid, vliegtuigherrie of windturbinegeluid: overal wordt gesproken over gemiddelden. Als een baby ieder uur vijf minuten heel hard huilt, dan is hij gemiddeld een rustige baby. Hij jankt immers niet vierentwintig uur per dag, of veertien keer een kwartier per dag. Zo simpel kan het dus zijn. Die gemiddelden die overal staan beschreven, zijn dus in de praktijk niet terug te vinden Een windturbine gaat 24 uur per dag door en stopt niet. Als je je er eenmaal aan ergert, dan hoor je die turbine de rest van je leven. Met een paar weken harde zuidwestenwind, schieten de gemiddelden van de windturbine fors omhoog, net zoals de slaapproblemen van een hoop mensen er in de buurt.
Deze boodschappen komen aan, zien we. En helemaal als de andere collega van CRBW het woord neemt. Hij woont vlakbij windturbines en heeft een jong dochtertje, die slecht of helemaal niet meer slaapt sinds de komst van een aantal windturbines in de directe omgeving van hun huis. Hij vertelt hoe vreselijk het is, om toe te moeten kijken hoe zijn kind langzaam uitgeput is geraakt door die windturbines. Daarnaast maakt hij zich veel zorgen over haar gezondheid. Ik kijk door de zaal. Sommige Volksbeschermers kijken me aan. De meesten wenden snel hun blik af.
Dit verhaal proberen we ze al een hele tijd te vertellen, maar er wordt gewoon niet geluisterd. Misschien na vanavond wel? Ik denk het niet, om heel eerlijk te zijn. Want dat zou betekenen, dat ze toe moeten geven dat ze niet zorgvuldig gehandeld hebben. Ik sluit af met de boodschap, dat de politiek in Teut-city wel degelijk nog iets kan doen om dit scenario te voorkomen op Randdijk. Namelijk door een alternatief voor Randdijk aan te bieden. Hierop komt een van de Volksbeschermers met een reactie: “Teut-city heeft windturbines voor de hele stad afgewezen”. En daarmee is voor hem de kous af. Weer voor niets geprobeerd, denk ik bij mezelf.
Nadat we als Randdijkers de zaal hebben opgeruimd, praten we nog even na over de avond. Positief is, dat er nieuwe gezichten in de zaal te vinden waren en veel mensen die ons hebben bedankt voor onze inspanningen. Helaas laat de politiek het weer gewoon afweten. Ik verlang naar mijn bed en weet niet goed wat ik ervan moet vinden. De strijd is nog lang, vrees ik.
Frannie Frotter©