Auteur: info@molengate.nl

Molengate is nu in boekvorm beschikbaar bij de boekhandel of via bol.com

De volgende dag tik ik maar weer de zoveelste brief aan onze Wijze Leiders en Volksbeschermers in Teut-city. Dat zij nu toch echt de allerlaatste kans hebben om met een alternatief te komen voor Randdijk. Gewest Zuid wacht op ze. Ik weet dat het compleet verspilde moeite is, maar ik doe het toch. Al is het alleen maar om aan te tonen hoe zij met de bewoners die zij horen te vertegenwoordigen en dienen, omgaan.

In mijn mail tref ik ook eindelijk het antwoord aan op onze bezwaren bij de Wijze Leiders van Teut-city tegen het verlenen van de aanvullende vergunning voor uitbreiding van de chemische opslag bij Mannema, waar de windturbines moeten komen. We zitten inmiddels midden februari 2017 en de hoorzitting hierover was in september 2016. Binnen een maand zou er een uitspraak op papier worden gezet door de commissie. Het eerste dat ik zie, is dat het besluit in november 2016 al is vastgelegd. Dan krijg ik nu pas, na weer aan de bel te hebben getrokken, de stukken eindelijk toegestuurd? “31 / Vergunningen en informatieavond met Club Rijks Bewonersbelangen Windturbines in Teut-city” verder lezen

Januari is al bijna voorbij, de koffertjes zijn gepakt en de helft van de poezen naar het pension gebracht. Justus zorgt voor de andere drie poezen, die thuis kunnen blijven. De oudste blijkt een schildklierprobleem te hebben, en moet sinds kort tweemaal daags een pilletje hebben. Dat wordt een beetje bewerkelijk, dus gaat zij met de twee kleintjes gezellig naar het pension. Portugal:  ‘here we come!’ Ik heb bijna alles afgekregen voor vertrek en Chienny neemt zijn laptop mee voor de zekerheid, om niets te missen van het ‘molenfront’.

Wat een opluchting om er even uit te zijn. En uit Nederland weg. Vorige week stond er een paginagrote brief van de Kanselier van Lage Landia in veel kranten. Hij schreef: “We zijn een ontzettend gaaf Rijk. Ik zou nergens anders willen wonen”. “30 / Lage Landia is een ‘ontzettend gaaf Rijk om te wonen’” verder lezen

Januari 2017. Grijs, grauw en hopeloos. Zoals het weer is, zo voel ik me ook. Enerzijds dolblij dat die kerst en oudjaarsellende achter de rug zijn, maar aan de andere kant kost het opstarten in januari mij, net als ongeveer de halve wereld, veel moeite. Ik ben wel opgeknapt van een paar weekjes geen windturbines, ook al blijf je er stiekem toch nog veel mee bezig. De administratie van mijzelf en de Stichting bijwerken, checken wanneer windturbines bij de politiek op de agenda staan bijvoorbeeld, en niet te vergeten mijn nieuwste taakjes voor de Club Bewonersbelangen Windturbines (CBW). Aangezien ik ‘van de communicatie ben’, heb ik toegezegd de nieuwsbrief voor mijn rekening te nemen. Leuk werk, maar dat gepriegel heeft me ongemerkt meer dan een werkdag gekost, plus dat ik weer met mijn ‘neus’ in de windturbines zat. “29 / Start van het nieuwe molenseizoen: 2017” verder lezen

Zoals ieder jaar is december een heksenketel. Er moet van alles op het laatste moment geregeld worden, gevoed door de dreiging dat de hele boel overal weer minimaal twee weken platligt vanwege de feestdagen. “Bij de overheid laten ze de boel wellicht nog veel langer de boel”, grapt Chienny tussendoor. Ik heb een hekel aan die decembermaand en alle ‘feestelijkheden’ die erbij horen. Vrede op aarde met Kerstmis, terwijl je net aan de supermarktoorlog ontsnapt bent, waar mensen lopen te hamsteren alsof ze weken de kelder in moeten. De ware kerstgedachte is niet af te lezen aan de ogen van die vele, fanatieke kerstwinkelaars.

Het liefst vertrek ik met die dagen naar een land met een zachter klimaat, waar kerst gewoon kerst is, en geen commercieel evenement. Zonder vuurwerkoverlast, zodat ik niet al dagen met hypernerveuze katten in huis hoef te zitten en er ook niets wordt opgeblazen. “28 / Kerstcadeau: oordeel Klachtenman & antwoord van de Taaie” verder lezen

Waar ik vroeger de plaatselijke pamfletjes direct in de prullenbak deed verdwijnen, zo geobsedeerd ben ik er vandaag de dag mee bezig. Als ze niet bezorgd zijn, checken Justus en ik snel bij elkaar, waar we ze dan vandaan moeten halen. Bang om de nieuwste listen van onze Wijze Leiders te missen, en die uit RivierRegio.

In de krant lezen we in een column, dat de bewoners van Teut-city heel erg alert moeten zijn op hun directe leefomgeving. De communicatie vanuit het Wijze Huis met haar bewoners loopt namelijk niet zo soepel. Voordat men het weet, is opeens de plaatselijke weg omgelegd, zijn hele bomenrijen gekapt, en kan je uitzicht vanuit de keuken er de volgende dag heel anders uitzien. De tip die deze columnist geeft is hilarisch: “vraag op maandag het rooster van de Groendienst op, zodat je weet wanneer ze in aantocht zijn. Check vervolgens iedere dag zo vroeg mogelijk of de routes gewijzigd zijn. De enige manier om het groen te behouden”. “27 / Wonen in Teut-city en RivierRegio: check, check dubbelcheck” verder lezen

Ons vertrouwen in de Wijze Leiders en Volksbeschermers van zowel Teut-city als Gewest Zuid, is de laatste weken nog harder afgenomen. Evenals ons geloof in een onafhankelijk oordeel van de Klachtenman. Dat moet weliswaar nog komen, maar wij voelen op onze klompen aan, dat dit ook weinig zal opleveren. Welkom in de wereld van de juridische zetten.

We zijn al hard op weg naar het einde van het jaar, en beraden ons op de volgende zetten als Bewonerscomité Randdijk. Het enthousiasme van vorig jaar is verdwenen, dankzij alle tegenwerking van onze overheid. Gelukkig is er nog wel een restje vechtlust over, en ben ik al dagen bezig met allerlei plannen die door mijn hoofd spoken. Wat kunnen we doen om ons recht te halen? De feiten spreken voor zich: er is hier geen sprake geweest van een democratisch besluitvormingsproces, maar van een vreemd spel. “26 / Brief aan de Rijksvoogd Klimaat” verder lezen

Door alle acties en inspreekmomenten groeit mijn netwerk binnen de regio sneller dan de afgelopen vijfentwintig jaar ervoor. Vriend en vijand kennen mijn naam inmiddels, en het is een drukte van jewelste aan het worden in mijn tot voor kort ‘normale’ leventje. Ik moet bekennen dat ik bijna dagelijks terugverlang naar een rustiger bestaan, waar ik zelf kan bepalen hoe druk ik het heb, in plaats van iedere dag te leven met ‘de waan van de dag’. De telefoon rinkelt te vaak, de e-mails zijn niet te stoppen, en de ad-hoc acties niet meer te tellen. Nu ben ik wel wat gewend en ploeter ik gewoon door, maar toch voel ik me al een tijdje opgejaagd. Dit is niet goed voor een mens. Ik moet wat gas terug gaan nemen en alleen de effectieve acties oppakken, besluit ik na weer een nacht te hebben liggen draaien in mijn bed.

Ook Justus merkt hoeveel effect de strijd tegen de windturbines op zijn leven hebben. Hij is weliswaar gepensioneerd, maar heeft vele verplichtingen, die verwaarloosd dreigen te raken door al dit gedoe. Chienny krijgt de windturbines er tussendoor: tijdens het eten, weekend en vaak ’s avonds. Bovenop zijn lange dagen op het werk. “25 / Informatieavond buurt en Draky” verder lezen

Na lange tijd komt er ook een reactie op de vragen die de Bejaardenpartij aan de Wijze Leiders van Gewest Zuid heeft durven stellen over het gebrek aan respect voor het ontbreken van draagvlak bij de bewoners voor windturbines op Randdijk, en de grote twijfels over de zorgvuldigheid en de tegenstrijdigheid, waarmee zij hun besluit hebben medegedeeld en toegelicht.

Het blijkt opnieuw een herhaling van zetten te zijn. Keer op keer wordt de bal doorgespeeld naar Teut-city, die de regie had en geen alternatief kan of wil aandragen in ruil voor Randdijk. Gewest Zuid heeft ze daartoe ‘alle ruimte’ geboden en speelt de onschuldige partij. Dat ze met deze uitspraken ook weer tegenstrijdig bezig zijn, valt ze blijkbaar niet op. Zij hadden en hébben immers de regie. Nu zeker. “24 / Antwoorden…” verder lezen

‘Snaky wordt de nieuwe voorzitter van RivierRegio Duurzaam, die zich hard maakt voor de windturbine op Hekseneiland’. Dat valt op een dinsdagmorgen in oktober rauw op mijn dak. Caesar treedt af als voorzitter, onder de noemer dat de opstartfase van deze club voorbij is. Met Snaky wordt nu een expert in huis gehaald om de energietransitie in RivierRegio te versnellen.

Ik bel snel met Justus die mij het bericht heeft toegestuurd. We zijn allebei stomverbaasd en verontwaardigd. Iemand die zo overduidelijk de bewoners van Fatum en Welgesteld voor het blok heeft gezet, eroverheen is gewalst met zijn ‘duurzame’ plannen voor windturbines met veiligheidsrisco’s en overlast voor duizenden bewoners in Teut-city, presteert het om het nu vanuit Schaapcity nog eens dunnetjes over te doen. Terwijl wij nog maar enkele dagen geleden met Caesar aan tafel hebben gezeten om hem duidelijk te maken, dat wij niet van plan zijn die windturbine op Hekseneiland te dulden. “23 / Begin van de herfst blues” verder lezen

De laatste ronde van de zomer is ingegaan. Ik word altijd wat melancholiek in september. De dagen worden al korter en frisser, hoewel het bij mooi weer erg aangenaam kan zijn. Toch hangt de herfst al in de lucht. Aangezien ik een echt voorjaarsmens ben, is mijn wat treurige stemming dus gemakkelijk te verklaren: de lange donkere herfst en winter komen eraan. En niet alleen dat. Ook de molens vereisen weer enorm veel aandacht.

Ik heb er snel een brief aan de oorspronkelijke klachten coördinator van Teut-city uit gedaan met het dringende verzoek onze klachten naar behoren op te pakken. Door háár, welteverstaan, in plaats van degenen die onderwerp zijn van de klacht: de Wijze Leiders en Volksbeschermers. “22 / Weer opstarten in september 2016” verder lezen

Het einde van onze vakantie nadert snel helaas. Justus houdt ons op de hoogte van de ontwikkelingen in de politiek. Het opstappen van Snaky heeft nogal wat voeten in aarde gehad, blijkt uit de krantenberichten, die elkaar in rap tempo opvolgen. Eerst is er het bericht, dat de Wijze Leiders van Teut-city zijn ontslagbrief niet openbaar willen maken. De brief zou vertrouwelijk aan Babbel zijn gestuurd. Chienny en ik kijken elkaar grijnzend aan: “Weg is weg. Dan hoef je die brief toch niet meer te zien? Hij verlaat gewoon het zinkend schip, alle molenellende achter zich latend voor de bewoners. Lekker makkelijk. Daarom liggen die klachten er ook; om hem op zijn verantwoordelijkheid aan te spreken”, verzuchten wij. Dat kan nu ook niet meer, realiseren we ons tegelijkertijd. Een echte Snaky. “21 / “Van Teuticitiaanse politiek deugt maar weinig”” verder lezen

Augustus kan wel de boeken in als de meest productieve, en tegelijkertijd meest vermoeiende maand van 2016. Ik lees en tik me wezenloos. Justus en Chienny controleren, overleggen en adviseren. Het ene onderwerp na het andere passeert de revue, en ik begin me zo suf als een konijn te voelen. De traditioneel rustige zomermaand is veranderd in een achtbaan van acties en reacties. Het overzicht bewaren is nog wel de grootste uitdaging van alles, met een strak schema van in- en uitgaande post. “Het lijkt wel een bedrijfje”, gniffelen we als we voor de zoveelste keer deze maand bij elkaar komen. Zakelijk als altijd, meldt Chienny, “dat zo’n bedrijfje allang failliet zou zijn geweest, als je kijkt naar de hoeveelheid arbeid en de opbrengsten: nul of zelfs flink eronder door gebrek aan subsidie en onbetaald loon.”

“Ach, het is een soort omscholingscursus voor 45-plussers”, breng ik er tegenin. Het is enorm leerzaam om zo heftig geconfronteerd te worden met de politieke en ambtelijke werkelijkheid. Ons vertrouwen in de politiek was al niet denderend, maar is nu tot een dieptepunt gezakt. “20 / Vreemd luchtje” verder lezen

Het is stil zonder Duckie. Het scheelt weliswaar een hoop tijd, maar toch is mijn eendje een welkome verademing geweest de afgelopen maanden. Een dier heeft geen verborgen agenda, is niet vals en dwingt je tot rust. Die rust is er dus niet meer. In mij huist een enorme onrust, die nergens mee te bestrijden is. Het is inmiddels augustus en de zomer is op haar hoogtepunt, net als de tuin. En toch kijk ik dit jaar met heel andere ogen naar onze eens zo geliefde tuin. Ik dwaal steeds af naar het beeld van een tuin met van die draaiende wieken opzij, het zoef-zoef-zoef geluid en de rode, flikkerende lichtjes in de avonden. Dan kom ik niet meer in de tuin, weet ik nu al. Het huis is voor meer dan driekwart afgeschreven, wat mij betreft. Om over de lage tonen, die de slaap ’s nachts verzieken, maar te zwijgen. Is dit mijn laatste jaar in de tuin?

Resoluut stop ik deze gedachten. We zijn nog niet uitgevochten. Alle informatie die ik tot dusverre heb weten te bemachtigen, sterkt mijn in mijn overtuiging, dat hier een vuil spel is gespeeld, ten koste van de bewoners van de ‘probleemwijk’ Fatum. En er zijn wat lichtpuntjes aan de horizon (gelukkig nog niet die van de windturbines). “19 / De waarheid graag” verder lezen

Chienny en ik zijn weer terug in Teut-city, helaas. Al op de snelweg richting Schaapcity betrekt mijn gezicht, en heb ik zin om heel hard te gillen. Weer terug. Veel te snel. Ik zie op tegen de zoveelste actie, die ik op touw moet zetten om de waarheid en gerechtigheid te krijgen over die K-turbines. Nul vrije tijd. Frustratie en een snelgroeiende antipathie tegen ons huis, dat ik eens zo leuk heb gevonden. Ik ben eigenlijk al afscheid aan het nemen, realiseerde ik me in Frankrijk. Afscheid, omdat ik het huis en de plek met andere ogen ben gaan bekijken. Hoe konden wij dit bedrijventerrein en die piepkleine, rustige gemeente zo verkeerd hebben ingeschat?

Chienny probeert me te kalmeren. “Ik zou toch de poesjes weer zien? En mijn moeder? En we hebben zo’n heerlijke veranda. De zomer ligt voor ons; dat betekent buiten spelen!”  Mmm. Buiten spelen met de computer, ja. Heerlijk vooruitzicht. Maar het is erop of eronder. En een zaak die zo overduidelijk vals is gespeeld door onze politici en overheid, daar moet tegen gevochten worden. “18 / Schrijven en spitten” verder lezen

De auto is gepakt. De poezen zijn allemaal geknuffeld en gekust. Justus zal ze vertroetelen als we weg zijn. Ook de inspreektekst voor Justus bij Gewest Zuid is klaar. Met zijn eigen inbreng, is hij er klaar voor om een laatste poging te doen om van die windturbines op Randdijk af te komen en moet er, als Foxy voet bij stuk blijft houden, dan maar een alternatieve locatie worden gekozen. De beste locatie lijkt ons gewoon de locatie, waar Snaky in zijn functie als bestuurder van het Natuur en Recreatieschap al vanaf 2011 mee aan de slag is gegaan: de Loosberg West, op zeer ruime afstand van Slaapdam. Alles behalve Randdijk.  De Geloofspartij is het daarmee eens, en bereidt een stevige motie voor om dit te realiseren.

We hebben er redelijk vertrouwen in dat het goed afloopt. Redelijk, omdat zowel Foxy als Ratty nogal hardnekkige types lijken te zijn, die geen millimeter van hun standpunt ‘redt de planeet door windmolens voor ons nageslacht’ lijken te willen wijken. Behalve dan misschien als ze te dicht bij hun eigen achtertuin komen te staan? “17 / Laatste kans op succes voor de zomervakantie” verder lezen

Het is half juni, ’s ochtends vroeg, en ik ben voor de verandering een keer relatief tevreden bezig om mijn ellenlange actielijsten voor de vakantie af te werken. Ik vorder gestaag, op voorwaarde dat er geen enkele storing tussendoor komt. Briefje hier, verzoekje daar, spitten in de regionale molenmaterie om nog meer ellende boven water te trekken, laatste training geven, poetsen en de tuin aan kant maken. In een razend tempo, maar het vooruitzicht om Teut-city eventjes achter me te kunnen laten, geeft me vleugels. En ongestoord door te kunnen gaan ook.

Dan gaat de telefoon. Ik twijfel. Zal ik hem gewoon laten gaan. Ik ben zo lekker bezig. Toch neem ik hem op. Intuïtie? Het is een journalist van de Lage Landia Regionaal. ‘Of ik een brief heb gestuurd aan de Wijze Leiders om te klagen over het feit, dat Wijze Leider Snaky onterecht een academische doctorandustitel heeft gevoerd, en dat dit strafbaar is.’ “16 / Snaky in het nauw” verder lezen

De Geloofspartij houdt haar woord: ze neemt de week na het besluit in de Commissie, contact met mij op om de onderzoeken goed door te lopen, en te kijken welke opties het meest haalbaar zijn om als motie voor een alternatieve locatie voor Randdijk te dienen. Zij zijn het met ons eens dat er meerdere, haalbare opties zijn. De samenwerking verloopt prettig, vooral door het feit dat zij blijk geven een geweten te hebben, en dat deze ‘onzuivere’ zaak niet zomaar mag worden weggestopt.

Je zou zeggen, dat ons dit enige hoop geeft op succes bij de rest van de Volksbeschermers van Gewest Zuid eind juni. Niets is minder waar. “15 / Randdijk: Maritieme hot-spot Gewest Zuid” verder lezen

Met het besluit van Teut-city om plots helemaal geen windturbines meer te willen, hebben ze het zichzelf makkelijk gemaakt. Zij hoeven niets meer te doen, dan afwachten totdat de windturbines op Randdijk zullen verrijzen. Wij daarentegen kunnen weer verder naar de volgende ronde: Gewest Zuid met Ratty en Foxy aan het ‘windmolenroer’.

Je zou toch denken dat je, met alle bewijzen in de hand van een overduidelijk spel dat wordt gespeeld tussen de politici van Teut-city, Gewest Zuid en het Natuur en Recreatieschap, je gelijk aan jouw kant krijgt? Niets is minder waar, leren wij. “14 / Strijden voor alternatief bij Gewest Zuid” verder lezen

De volgende dag word ik wakker. Zonder kater, wel met een katterig gevoel. Oh ja; ik wist het weer. Die avond ervoor die ik zo graag wilde blokken in mijn hoofd, is er weer. Heb ik het gedroomd? Nee, ik heb het niet gedroomd. Onze prachtige democratie in Lage Landia is gestorven die avond. Alleen als je geld hebt, macht en invloed, is de democratie leuk. Voor de rest ben je overgeleverd aan de goden, is mijn conclusie. Tegen beter weten in terugvechten, het lot van de zielenpoten, was al wat er rest. Terugvechten dus. Daar gaat de zomer. Chienny en ik hebben eind juni nog een korte trip staan, zoals we altijd doen in het voor- en naseizoen. Een weekje ontsnappen aan die molenellende en vol gas vooruit verder. Lekker vooruitzicht, maar niet heus. “13 / The day(s) after” verder lezen

De voorjaarsvakantie is in volle gang, deze meimaand. Prima weer en het leven lacht iedereen toe. Nou iedereen; ik zit in de tuin en kan alleen maar denken aan een verschrikkelijk toekomstbeeld: volgend jaar windturbines achter ons huis. Weg natuur, vredigheid en leefbaarheid. Hebben we daar zoveel tijd en energie ingestoken? Chienny en ik hebben met name gekozen voor dit huis, omdat het afwijkt op alle fronten: een oud en tegelijkertijd nieuw huis, modern en klassiek, met een enorme tuin. Een tuin die alleen maar uit gras bestond, en waar nu overal planten staan. Daarnaast dient zich ieder half jaar een nieuw zwerfkat aan, die opgelapt wordt, en waar we vervolgens bij de dierenarts de chip laten controleren om te zien wie zijn echte baasjes zijn. Keer op keer blijkt het adres niet te kloppen, is het telefoonnummer vervallen en hebben wij er weer een nieuw familielid bij. De teller staat nu op vier en ze zijn verzot op de tuin: een ideale speeltuin. Dat zou ook veranderen met windturbines. Als ik er al niet meer in zou gaan zitten, wat zijn de effecten op die arme beesten? “12 / De storm van 17 mei 2016” verder lezen

De mooiste tijd van het jaar voor mij: voorjaar. Als het lichter wordt, de knoppen aan de bomen, dieren die levendiger worden. Een tuin die om aandacht schreeuwt; naar buiten! Zo gaat het normaal. Maar dankzij de strijd tegen de molens, ontbreekt eigenlijk ieder vrij moment en wordt het naar buiten gaan en snuffelen aan de ontluikende natuur, een zoveelste ‘taak’ op de ellenlange waslijst met to do-dingen. Namelijk: de hoogstnoodzakelijke huishoudelijke dingen doen en dan weer snel verder met werk, huishouden en molens. Alle vrije tijd gaat erin zitten, zeker nu we op twee fronten bezig zijn. “11 / Voorjaar 2016” verder lezen

Na onze inspraak bij Gewest Zuid, en onze vraag aan Wijze Leider Ratty, of hij het nu eindelijk goed vond dat Teut-city alternatieve windmolenlocaties gaat onderzoeken in ruil voor Randdijk, blijven de antwoorden uit. Ook hebben we hem en de Volksbeschermers van Gewest Zuid uitgenodigd om snel bij ons langs te komen, zodat ze met eigen ogen kunnen zien hoe rampzalig deze plek is. Er komt geen reactie. Langzaam maar zeker beginnen we ons af te vragen, of dit een standaardreactie is bij het Rijk Lage Landia: geen antwoord geven, gewoon negeren? Het begint er namelijk wel op te lijken. “10 / Vragen, vragen en geen antwoord” verder lezen

Naast alle rompslomp door het oprichten van de Stichting, het verzamelen van volmachten bij onze achterban om ze te vertegenwoordigen, duikt er nog dezelfde maand van het nieuwe jaar 2016, een immens nieuw probleem op: Schaapcity publiceert in de regiopamfletjes de mededeling dat de plannen voor een ‘participatie’ windturbine op Hekseneiland ter inzage komen te liggen. HELP.

Mij schiet direct te binnen dat eind december een Randdijker al mompelde: “ook al worden we verlost van die ‘krengen’ achter onze huizen op Randdijk, het is water naar de zee dragen met de plannen van Schaapcity.” “9 / Dreiging II: turbine Schaapcity” verder lezen

Met een bomvol hoofd sla ik weer aan het nadenken. We moeten verder in het nieuwe jaar. Maar wel gericht verder. Tot nu toe hebben we ons alleen maar kunnen richten op verzet en zichtbaarheid. De strategie was duidelijk: laten weten aan de Wijze Leiders en Volksbeschermers, dat vele bewoners rond Randdijk het niet eens zijn met de gang van zaken rond de windturbines die achter onze huizen moeten komen, naast alle ellende die we al hebben: geluidsoverlast van bedrijven, de scheepvaart, het verkeer op Randdijk en de snelweg verderop. “8 / Nieuwe strategie verzinnen” verder lezen

Als Bewonerscomité komen we al snel weer bij elkaar. Vergeten is de dolle vreugde bij zowel Justus, mijzelf en Knuffel. We bedanken de anderen voor hun goede instinct, en we gaan zitten broeden op hoe we nu verder moeten. Behalve de brief aan de Wijze Leiders, moet er meer gebeuren, vind ik, ongeduldig als altijd.

Zo langzamerhand begin ik steeds meer te snappen hoe Volksbeschermers en Wijze Leiders de boel besturen. Wijze Leiders verzinnen iets, en de Volksbeschermers keuren dit goed, dan wel af. Of ze verzoeken de Wijze Leiders om hun plannen (iets) te wijzigen. De Volksbeschermers hebben het laatste woord. “7 / Inspreken in het Huis van Teut-city 24 november 2015” verder lezen

Na een hoop heen en weer geren om de verloren ochtend bij Gewest Zuid weer in te halen, praat ik Chienny tijdens het avondeten even bij over de inspraak bij Gewest Zuid, eerder die dag. En terwijl we de acties doornemen, die nu snel moeten worden genomen naar de Wijze Leiders van Teut-city toe, gaat de telefoon. Het is Justus, de buurman. “Hebben jullie het persbericht van Teut-city al gezien? De Wijze Leiders in Teut-city blazen windturbines op Randdijk af. Kom snel hierheen, dan drinken we er een flinke borrel op. De rest van het bewonerscomité is al onderweg! Topnieuws!” joelt Justus door de telefoon.

Chienny heeft inmiddels het persbericht gevonden, geprint en samen gaan we er rap doorheen. Hoe bestaat dit? Hoe kan dit? Een draai van 360 graden door de Wijze Leiders. “6 / Nog dezelfde dag trekken Wijze Leiders Teut-city hun windturbineplan Randdijk in” verder lezen

Als absolute leek moet ik dus zo snel mogelijk op zoek om uit te vinden, naar waar ik moet zijn bij Gewest Zuid om in te kunnen spreken, zoals Snaky ons had aangeraden. Bij de Hoofdvergadering en de begrotingsbehandeling. Op internet zag ik in een wirwar van commissies, vergaderingen en schema’s, door de bomen het bos niet meer. Maar daar had ik beet: aanmelden om in te spreken bij de Hoofdvergadering op 11 november 2015. Ik stuur een mail aan de Griffie van Gewest Zuid, dat ik namens RanddijkTegenWind in wil spreken over de windturbines, en wacht af. “5 / Inspreken bij Gewest Zuid” verder lezen

De volgende dag ben ik weer vroeg uit de veren. Er is werk aan de winkel. Heel veel werk. Om eerlijk te zijn weet ik niet waar ik als eerste aan moet beginnen. Morgenavond is de eerste bijeenkomst van het gloednieuwe Bewonerscomité RanddijkTegenWind al. Agenda, actiepunten maken en het kantoor opruimen. Chienny en ik delen een kantoor; ik voor mijn trainingen personal branding, en Chienny om ongestoord nachtenlang door te werken en gasten te ontvangen. Als Chienny daar heeft gezeten, is het kantoor een grote puinhoop, dus aan mij om het ‘voor het oog van het volk van Lage Landia’ weer leuk te krijgen.

Mijn eigen werk moet maar even op een laag pitje de komende weken. Gelukkig zitten we aan het einde van het jaar, is het wat rustiger en kan het ook.

Eerst moet ik ons nieuwe bewonerscomité bij de Wijze Leiders van Teut-city maar aanmelden. Dan is dat gebeurd en bestaan we ‘officieel’. Na lang rinkelen, wordt de telefoon in het huis van de Wijze Leiders opgenomen. “4 / Een achtbaan van acties” verder lezen

In verzet. Tja. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Buiten het feit, dat de Wijze Leider Snaky heeft uitgelegd, dat er op Randdijk windturbines moeten komen op last van Gewest Zuid, en dat ‘nee zeggen geen optie is’, hebben we alleen ons gevoel dat de zaak niet klopt. Bovendien twijfelen we aan het verstand van onze Wijze Leiders, die klakkeloos Gewest Zuid volgen voor juist díe locatie: Randdijk, een fors uit de kluiten gegroeid bedrijventerrein uit de jaren vijftig, gelegen tegen een dijk aan, waarachter duizenden woningen liggen. Windturbines op zo’n korte afstand. Met alle veiligheidsrisico’s voor de bewoners. Om over gezondheid en leefbaarheid maar te zwijgen. Dat kon toch niemand verzinnen? En zeker onze Wijze Leiders niet? Of toch wel?

In ieder geval zal het besluit snel vallen, in de vorm van het goedkeuren van het beruchte toetsingskader windenergie Randdijk van mei 2015 door onze Volksbeschermers, waarin dus ‘verzachtende maatregelen’ zouden staan voor de bewoners van de wijken Fatum, en een stukje Welgesteld (de sociale huurwoningen flats net achter het terrein van Mannema). Teut-city blijft maar volhouden, dat zij zo de eigen regie kan blijven voeren over de plaatsing van windturbines, in plaats van Gewest Zuid. Zij? Eigen regie? Wie voert hier die eigen regie? “3 / Bewonersverzet De Randdijkers” verder lezen

Op een mooie herfstdag, eind september 2015, besloten Frannie Frotter en Chienny de Volksbijeenkomst over windturbines in het Huis van de Wijze Leiders en Volksbeschermers in Teut-city bij te wonen. Die avond zou er namelijk informatie worden gegeven over de plaatsing van windturbines op het bedrijventerrein Randdijk, vlak achter de wijken Fatum en Welgesteld, gelegen aan de rivier. We wilden weten waar die dingen nu écht moesten komen te staan.

In de loop der tijd hadden we de naam Randdijk – het gebied waar wij woonden dus – wel voorbij zien komen als windenergie locatie in een pamfletje van RivierRegio, maar Randdijk is 2,5 kilometer lang, dus gingen de alarmbellen niet direct af. Door alle drukte, professioneel en privé, hadden wij er niet veel aandacht aan kunnen besteden. Wel hadden we ergens in het voorjaar een enquête van Teut-city over hoe wij dachten over windturbines op Randdijk ingevuld (de wijk Fatum wilde ze dus niet). En niets meer van gehoord, en ook niet meer over nagedacht, eigenlijk. “2 / 2015: het begin. De Volksbijeenkomst over windturbines Randdijk in Teut-city” verder lezen

Er was eens een slaperig, vergrijsd stadje, gelegen aan een rivier in RivierRegio in het Rijk Lage Landia, genaamd: Teut-city. Het leven is hier kalm, voorspelbaar en vertrouwd. Geen vuiltje aan de lucht, zou je zeggen. Behalve dan, dat er wat veel fijnstof in de lucht zit vanwege de autosnelweg, die naast het lieflijke dorpje ligt. Daarbij is er ook flinke geluid-, en stankoverlast van de spoorweg en het industriegebied. Dat is al jaren een probleem, maar aan het ‘wegwerken’ daarvan wordt hard aan gewerkt, volgens de Wijze Leiders van het stadje.

Hier wonen wij sinds een paar jaar: Frannie Frotter en mijn (inmiddels) man Chienny. We kenden Teut-city vaag van naam, en hebben enkel gekozen voor de ligging, rust, het leuke huis, maar vooral de tuin was doorslaggevend. Lekker groot, aan de dijk gelegen met weliswaar een bedrijventerrein erachter, waar we niet veel van merkten. In het begin dan. Eigenlijk wisten we toen niets, en nog veel minder over wat er allemaal nog zou komen. En hoe belangrijk het was geweest, als we ons wat meer in de hele politiek van RivierRegio en Gewest Zuid hadden verdiept, die uiteindelijk de vloer zouden aanvegen met een deel van de bewoners van Teut-city; en dan met name de wijk Fatum. Allemaal onder het motto van Duurzaamheid, de Energietransitie en de toekomst van onze kindertjes. Dat de huidige bewoners ook graag nog een toekomstperspectief willen hebben, doet blijkbaar niet ter zake. En laten wij nu net in die wijk zijn neergestreken. “1 / Belevenissen van een doodgewone burger tegen het politieke windturbinebeleid van de overheid” verder lezen

We véchten figuurlijk tegen windmolens. De macht van politiek, bestuur en fabrikanten is te groot. De burger verliest altijd.