Het is stil zonder Duckie. Het scheelt weliswaar een hoop tijd, maar toch is mijn eendje een welkome verademing geweest de afgelopen maanden. Een dier heeft geen verborgen agenda, is niet vals en dwingt je tot rust. Die rust is er dus niet meer. In mij huist een enorme onrust, die nergens mee te bestrijden is. Het is inmiddels augustus en de zomer is op haar hoogtepunt, net als de tuin. En toch kijk ik dit jaar met heel andere ogen naar onze eens zo geliefde tuin. Ik dwaal steeds af naar het beeld van een tuin met van die draaiende wieken opzij, het zoef-zoef-zoef geluid en de rode, flikkerende lichtjes in de avonden. Dan kom ik niet meer in de tuin, weet ik nu al. Het huis is voor meer dan driekwart afgeschreven, wat mij betreft. Om over de lage tonen, die de slaap ’s nachts verzieken, maar te zwijgen. Is dit mijn laatste jaar in de tuin?
Resoluut stop ik deze gedachten. We zijn nog niet uitgevochten. Alle informatie die ik tot dusverre heb weten te bemachtigen, sterkt mijn in mijn overtuiging, dat hier een vuil spel is gespeeld, ten koste van de bewoners van de ‘probleemwijk’ Fatum. En er zijn wat lichtpuntjes aan de horizon (gelukkig nog niet die van de windturbines).
Zo krijg ik bijvoorbeeld veel interessante informatie terug naar aanleiding van de WOB’s, die ik overal en nergens heb neergelegd. Natuurlijk geen antwoord van Ratty en Foxy, maar de Bejaardenpartij van Gewest Zuid heeft besloten ons te helpen. Zij waren natuurlijk al in februari op Randdijk komen kijken, en hebben sindsdien Foxy en Ratty regelmatig vragen gesteld over de hele gang van zaken, net als een aantal andere partijen. Omdat eind augustus De Wijze Leiders van Gewest Zuid definitief zullen beslissen met welke windturbinelocaties zij verder willen gaan, is het nú het moment om daar voor Randdijk nog iets aan te doen, is hun argument. Ik zie niet zo snel in, wat we er verder nog aan kunnen doen, maar na alle energie die er al in is gaan zitten, wint het ‘baat het niet, dan schaadt het niet’- principe.
Samen met de Bejaardenpartij besluiten we dat ik alle antwoorden op deze eerder gestelde vragen, zal vergelijken op basis van tegenstrijdigheden, het gebrek aan antwoorden én de nieuwe informatie. Daaruit zou dan een nieuwe set vragen kunnen worden gemaakt, die tot doel heeft om eindelijk ons meermaals gedane verzoek ingewilligd te krijgen: zorg dat de onderste steen boven komt in het hele besluitvormingsproces. De waarheid.
Een zware tijd onder de parasol
Gelukkig heb ik deze week even geen opdrachten. Het is begin augustus, bloedheet en alles en iedereen op vakantie. Heerlijk rustig. Echt zo’n periode van het jaar, dat je weer eens ergens heen kan rijden zonder in de file te staan – behalve het strand dan -, boodschappen doen zonder stress, ijsje eten en nergens in de rij staan. Niets van dat al.
Ik had beloofd alles van A tot Z door te spitten om de tegenstijdigheden in de antwoorden en besluitvorming van Foxy en Ratty aan te tonen. Met de antwoorden op de WOB’s, die merkwaardig genoeg juist in de zomer ook binnen begonnen te druppelen, word ik al snel bedolven onder de papieren. Het is een forse klus, die steeds tegenvalt qua tijd.
Jaloers kijk ik naar mijn ultra relaxte katten, die op hun rug in stoelen of bankjes met de ogen dicht, liggen te knorren en spinnen. Er bestaat niets anders, dan het heerlijke moment. “Dat wil ik ook”, denk ik regelmatig. Maar ik heb nog een reisje in het verschiet. Eind augustus gaan Chienny en ik weer naar Frankrijk. Het zuiden dit keer, zodat we ook op bezoek kunnen bij oude vrienden van mij. Ik verheug me daar enorm op. Weer even geen molens, geen wroet- en graafwerk, waar ik steeds meer de balen van begin te krijgen. Ik wil gewoon ook eens lekker weer een boek kunnen lezen of helemaal niets doen, in plaats van dat gespit in allerlei rapporten en documenten.
Maar afgesproken is afgesproken. De Bejaardenpartij wil helpen, dus ik moet er flink tegenaan. Ik ben iemand die nogal doelgericht is. Dat is fijn, maar heeft ook een keerzijde: als dat doel steeds verder weg begint te raken, dan is het lastig om de motivatie terug te vinden voor al dat werk dat nog ligt te wachten. Ik begin het zo langzamerhand een uitzichtloze situatie te vinden. Voor mij is het klip en klaar: er is gerotzooid, we tonen dat meermaals aan en er gebeurt niets mee. “Waarom er dan nog tijd in steken”, vraag ik mij soms af.
Meer uit goede wil omdat ze zo aardig zijn geweest, stort ik me verder op de vragen aan Foxy en Ratty, dan dat ik er nog enig heil in zie. Als het af is, slaak ik een zucht van verlichting. Klaar. Tien pagina’s met vragen: 25 stuks. Allemaal op basis van de informatie van de afgelopen maanden; compleet onderbouwd met eerder gestelde vragen en antwoorden en aan elkaar geplakt. Het resultaat is verbijsterend. Ik mail de boel door en begin de avond met een flink glas wijn. Dat hebben we ook weer achter de rug.
Zorgvuldigheid en deugdelijke onderbouwing: eerlijkheid graag
Een nieuwe week dient zich aan en met Justus heb ik de actielijst doorgenomen. Het begint gelukkig wat te minderen. We spreken af, dat er nog wat druk moet worden gezet op Foxy.
Op de brief in juli aan Foxy, waarin we haar vragen naar het bewijs van zorgvuldige besluitvorming, door middel van een deugdelijke onderbouwing, hebben we natuurlijk nog geen reactie gekregen. De brief van midden juni aan haar, is ook nog niet beantwoord. Tijd maar weer voor een herinneringsbrief met verzoeken om antwoord. Ditmaal nog wat sterker aangezet, om te prikkelen tot het geven van een antwoord, en als eerste stap voor wat er nog aan officiële vragen gaat komen vanuit de Bejaardenpartij later deze maand.
In deze brief stellen wij glashard, dat wij de onzorgvuldigheid en tegenstrijdigheid waarmee Foxy haar besluit heeft medegedeeld, kunnen aantonen. Er is duidelijk sprake van een driehoek Gewest Zuid, Teut-city en het Natuur en Recreatieschap, waarbij de spelregels op elk willekeurig moment worden aangepast naar gelang de opportuniteit, gedurende een lange periode en alles onder de noemer: handen af van in ontwikkeling zijnde natuurgebieden rondom Teut-city.
Alle ‘natuurgebieden’ in Teut-city liggen tegen Slaapdam aan, in het zogenoemde buitengebied. Dat is toch wel erg bijzonder aan het worden, aangezien dit sinds juni 2014 in een razend tempo gaat, en alles lijkt te wijzen op het ‘windturbine veiligstellen’ van dat gebied. Daar waar ze juist eerst – volgens de rapporten – het best geplaatst konden worden, is het nu verboden terrein aan het worden voor windturbines, zowel bij Teut-city als Gewest Zuid.
Raar natuurlijk, als je kijkt naar de plannen van Snaky en het Natuur en Recreatieschap uit 2012, om op de Loosberg, een multifunctioneel Energie, Natuur en Recreatielandschap te creëren met de Power Tower windmolen van 5MW. Na het enorme protest vanuit Slaapdam in mei 2014, zijn die plannen heel rap gewijzigd naar Natuur en Recreatielandschap, en daarna heeft niemand het nog over Energielandschap. De Power Tower wordt doodgezwegen, ondanks alle plannen en stukken die eraan gewijd zijn. Niemand geeft antwoord. Iedereen zwijgt of houdt vast aan de stelling, dat Randdijk altijd de enige locatie is geweest en nooit iets anders. Terwijl de feiten iets anders proberen te zeggen. “Nee zeggen is geen optie”, en “inspraak marginaal”, volgens Snaky in 2015.
Ik pak het gespreksverslag van Glomolia en Snaky erbij van november 2015, waarmee zij ons probeerden af te schepen met een krom antwoord over de hele gang van zaken rond Slaapdam:
“In de krant hebben uitspraken gestaan als ‘nee is geen optie’. De krant haalt soms bepaalde elementen uit een verhaal die benadrukt worden. De Wijze Leider heeft een opgave als het gaat om duurzaamheidsambities. Daarnaast is hij een gekozen volksbeschermer die moet opkomen voor de belangen van de inwoners. Windmolens kunnen een grote bijdrage leveren aan de duurzaamheidsambities, maar Teut-city gaat deze niet zelf plaatsen. Ook had Teut-city nog geen uitgesproken plan of locatie of mening over het realiseren van windmolens toen Gewest Zuid de intentieovereenkomst aanbood om te tekenen.”
Verontwaardigd laat ik dit stuk bezinken. Ik was het alweer vergeten. Zoveel is er sindsdien gebeurd en ontelbare brieven en stukken verder, verlies je het overzicht soms gewoon. Na een paar keer herlezen, stel ik mijzelf vragen: Snaky een gekozen Volksvertegenwoordiger? Hij is toch een Wijze Leider? Die worden niet gekozen. Volksbeschermers dienen toch de Wijze Leiders te controleren? Hoe zit dat? Er was destijds dus geen uitgesproken plan, locatie of mening voor windturbines? Ondanks de Energievisie uit 2011: bezwaar tegen windturbines op Randdijk, met Snaky als verantwoordelijk Wijze Leider?
Ondanks de start van de plannen voor het Energielandschap op de Loosberg met een super windmolen, vanaf eind 2011 tot en met 2014, door het Natuur en Recreatieschap, met onder andere Snaky en Ratty – en later Foxy – als bestuurders en Snaky als projecttrekker? En tot slot; ondanks de onderzoeksrapporten uit 2013 in opdracht van onder meer Snaky vanuit zijn positie als Wijze Leider Duurzaamheid binnen RivierRegio, met Loosberg als beste windturbinelocatie?
Geen uitgesproken plan, locatie of mening? Bij geen van de betrokken partijen? Terwijl alles wijst op het tegenovergestelde, waar Snaky bovendien overal opduikt: als Wijze Leider van Teut-city, bestuurder in het Natuur en Recreatieschap en in RivierRegio. Met de reputatie van duurzaamheidsgoeroe. En dan heeft hij geen uitgesproken mening, om toch op de valreep (te laten) tekenen voor de intentieovereenkomst voor windturbines op Randdijk met Gewest Zuid Randdijk? Apart.
Daarom blijven wij hameren op dat bewijs van zorgvuldige besluitvorming en onderbouwing, omdat wij erg benieuwd zijn, hoe zij de feiten gaan weerleggen die wijzen op het tegenovergestelde. Stiekem hopen we, dat ze gewoon hun ongelijk toegeven, met ons in gesprek gaan en Randdijk schrappen. Maar dat is ijdele hoop, met heel weinig kans van slagen.
Dus alle inspanningen die wij nu plegen, betekenen een vastlegging van de feiten. Dat is ons uitgangspunt geworden. Dat kan ons later hopelijk van pas komen. We leren snel in de wereld van de bureaucratie. Zorgvuldig en deugdelijk; mooie woorden die in de tijden van ‘een man een man, een woord een woord,’ nog iets betekenden. Vandaag de dag komen ze dus voor in juridische termen, en hopen wij dat deze woorden zullen leiden tot ons uiteindelijke doelen: de waarheid over dit hele ‘democratische’ besluitvormingsproces en een ‘gezond verstand’ besluit.
Maar of dat gaat lukken, is nog maar de vraag. Snaky lijkt weinig last te hebben van de gevolgen van zijn windturbinebeleid voor de woonwijken Fatum en Welgesteld, nu Randdijk dreigt te blijven staan als windturbinelocatie, en hij gewoon op de oude voet doorgaat met zijn duurzaamheidswerk. Integendeel: hij knipt vrolijk openingslintjes door voor zijn ‘baby’ de Loosberg, het nieuwe natuurgebiedje van Teut-city en omstreken.
De waarheid boven water zien te krijgen, lijkt bijna een ‘mission impossible’ te worden. Volharding het enige wapen in deze, naar het zich met de dag meer laat aanzien: ‘Molengate’.
Frannie Frotter©